Καντομάτσου*

.

.

Στον Τοσιγκάμι

κάνε τις σπονδές σου.

Μπαμπού και πεύκα

να φυλούν το σπίτι σου.

Στάσου μακριά απ’ τις φωτιές

των όνι-μπι.

Μην το περάσεις το κατώφλι του Εμμά

μαύρο σημάδι του λωτού

στο στήθος σου.

Μη σε μεθύσει το Σοτζό με το σακέ του

κι οι λιμπελούλες σε σκεπάσουν πένθιμα.

Να δεις τ’ αηδόνι στη δαμασκηνιά

και πάλι.

Τον τρίτο μήνα

όλα τα σύννεφα

των ανθισμένων κερασιών.

Μετάξι

οι δρόμοι σου

ήλιος χρυσός να σου χαϊδέψει

κάθε ίσκιο.

Και ο Χοτέι

να γελάει πλάι σου.

Κι όταν θα φτάσει η ώρα

του Νταρούμα

μάτια να  έχουν δυο

οι οκιαγκάρι σου.

.

.

Αικατερίνη Τεμπέλη

.

.

.

Μικρό επίμετρο:

Καντομάτσου ή μάτσου καζάρι: πεύκο της πύλης, διακοσμητική σύνθεση με κλαδιά πεύκων και μπαμπού (ή και δαμασκηνιάς), που τοποθετείται την Πρωτοχρονιά στις εισόδους των σπιτιών για δεκαπέντε μέρες, ώστε να τις εξαγνίσει για τον ερχομό του Τοσιγκάμι, του θεού του καινούριου χρόνου.

Όνι-μπι: δαιμονικές φωτιές, έτσι ονομάζονται οι απόκοσμες φωτιές που μετεωρίζονται πάνω απ’ τα κύματα ή τις ακτές. Θεωρείται πως πρόκειται για ψυχές πεθαμένων.

Εμμά ή Ενμά-Ντάι-Ο ή Γιεμμά: ο βασιλιάς του Κάτω Κόσμου και κριτής των ψυχών.

Λωτός: θεωρείται σύμβολο κακοτυχίας, σκαλίζεται σε ταφόπλακες και εμφανίζεται ως έμβλημα σε νεκρώσιμες τελετές.

Σοτζό: ον κατώτερο από άνθρωπο, ανώτερο από ζώο, που απεικονίζεται σαν εύσωμο αγόρι με μακριά κόκκινα μαλλιά, που χορεύει γύρω από ένα δοχείο σακέ.

Λιμπελούλες: Μια παλιά ονομασία της Ιαπωνίας είναι Ακιτσουσίμα, δηλαδή το Νησί της Λιμπελούλας. Αναρίθμητα είδη υπάρχουν εκεί κι οι Ιάπωνες τις παρατηρούν, γράφουν ποιήματα γι’ αυτές, τις συνδέουν με μύθους και δοξασίες κτλ. Θεωρείται πως οι νεκροί τις ιππεύουν κι ότι στη γιορτή Μπον μεταφέρουν τ’ αξιοσέβαστα πνεύματα των προγόνων να επισκεφτούν τ’ αλλοτινά τους σπίτια.  Οι λιμπελούλες παραμένουν το έμβλημα της χώρας  ακόμη.

Κερασιά: θεωρείται σύμβολο καλοτυχίας.

Χοτέι: ένας απ’ τους επτά θεούς της καλοτυχίας, ο θεός της καλής υγείας, της μακροζωίας, της ευτυχίας και της αφθονίας.

Οκιαγκάρι Νταρούμα, οκιαγκάρι κομποσί: κούκλες που είναι φτιαγμένες έτσι, ώστε να παίρνουν όρθια στάση όσες φορές κι αν πέσουν κάτω. Θεωρείται πως φέρνουν καλοτυχία και συμβολίζουν την επιμονή και την επιτυχία. Είναι δημοφιλείς στους Ιάπωνες, ειδικά στην επαρχία Φουκουσίμα και αγοράζονται στις 10 Ιανουαρίου, στη γιορτή Τοκάιτσι. Αν η ευχή που κάνει κάποια-ος πραγματοποιηθεί, ζωγραφίζει και τα δύο μάτια της κούκλας και την καίει ένα χρόνο μετά σε υπαίθρια φωτιά που ανάβεται στις 18 Ιανουαρίου, στην γιορτή Νταϊρυούτζι. Εντωμεταξύ έχει αγοράσει νέα κούκλα χωρίς μάτια φυσικά, αφενός επειδή η καλοτυχία του Νταρούμα ένα χρόνο μπορεί να διαρκέσει κι αφετέρου γιατί το κάθε μάτι της κούκλας ζωγραφίζεται, όπως ήδη εξηγήθηκε, κατόπιν.

.

.

.

*Το ποίημα γράφτηκε ως μικρός φόρος τιμής στο έργο του Λευκάδιου Χέρν. Πολλά απ’ όσα αναφέρονται στο επίμετρο θα τα μάθετε κι εσείς αν διαβάσετε τα σπουδαία βιβλία που κυκλοφορούν στα ελληνικά απ’ το «Ταμείο Παγκόσμιας Κυθηραϊκής Κληρονομιάς» σε μετάφραση της κυρίας Τέτης Σώλου και μπορείτε να βρείτε εδώ. Διαβάστε τα για να μάθετε κι άλλα για τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου.

**H φωτογραφία της ανάρτησης είναι από εδώ.

.

Καλή μας χρονιά…

.

.

.