.
.
.
Λες να ‘φταναν
λίγες σταγόνες κίτρινου
απ’ το χρωστήρα του Van Gogh,
δύο-τρία ψήγματα χρυσού
κλεμμένα απ’ τον Klimt
για να συνθέσουν τα κονσέρτα τους
οι γαλαξίες;
Τη μελωδία της χαράς
στο πάρτι με τους
άστατους κομήτες;
.
Κι ο θείος Einstein
τη γλώσσα βγάζοντάς μας πάντα
θα ‘παιζε
με το Μικρό τον Πρίγκηπα
κάτω απ’ το τριαντάφυλλό του…
.
Λες να ‘φταναν
να ζαλιστεί τ’ άστρο του Τσε
τρεκλίζοντας να πέσει
απ’ το μαύρο σκούφο του
για να προσγειωθεί
στ’ ακόρντα του “Imagine”;
Κι ο Lennon θα ‘γραφε
ένα βαλς
“Της νοσοκόμας και του ναύτη”
που το αιώνιο φιλί τους
μας στοιχειώνει,
ξέρεις…
.
Ουράνια τόξα
θα εκτόξευε
το “Enola Gay”
ζαχαρωτά και σοκολάτες
στο διηνεκές.
Και τα παιδιά
δεν θα ‘τρέχαν γυμνά
ουρλιάζοντας
για να ξεφύγουν απ’ τον όλεθρο.
Ο γύπας
δεν θα παραφύλαγε στη γη
πότε θα πέσει απ’ την πείνα
το κορμάκι…
.
Η Scheherazade θα διηγούνταν
ιστορίες πάντα
κι ο Armstrong
θα μας έγνεφε απ’ το φεγγάρι…
.
Λες να ‘φταναν λίγες σταγόνες κίτρινου;
.
Αικατερίνη Τεμπέλη, 1/1/2018
.
.
.
ΥΓ: Το «Λες;» γράφτηκε για το Φεστιβάλ Ουτοπία που διοργάνωσε η φωτογραφική ομάδα «Διάφραγμα 26» στο Θέατρο «Εμπρός» από τις 2 ως τις 4 Φεβρουαρίου 2018. Ήταν πολύ όμορφο που βρέθηκα εκεί με φίλες και φίλους, που γνωρίσαμε κι άλλους καλλιτέχνες κι αξίζουν συγχαρητήρια στην Ξακουστή Χελάκη που φρόντισε για όλα. Την Ευχαριστώ.
.
.
.
.
Κάνε Like στο:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Σχετικά
Δημοσιεύθηκε από
aikaterinitempeli
Η Αικατερίνη Τεμπέλη γεννήθηκε στη Σάμο, αλλά έζησε μερικά απ’ τα πιο ενδιαφέροντα χρόνια της ζωής της στη Θεσσαλονίκη και στο Ηράκλειο, όπου σπούδασε αντίστοιχα Ψυχολογία και Κοινωνική Εργασία.
Στην Αθήνα εκπαιδεύτηκε στην οικογενειακή θεραπεία (Μονάδα Οικογενειακής Θεραπείας-ΨΝΑ) και στην βραχεία ψυχοθεραπεία.
Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής για 2 χρόνια στο “Θέατρο των Αλλαγών” και μονωδίας για 3 χρόνια στο “Ολυμπιακό Ωδείο” Ηρακλείου.
Εργάστηκε για πάνω από μια δεκαετία στο ραδιόφωνο (Ράδιο Κρήτη, 9,84, Studio 19, ΕΡΑ Ηρακλείου, 102-ΕΡΤ 3 κ.ά.) ως παραγωγός και παρουσιάστρια ραδιοφωνικών εκπομπών, καθώς και σε γνωστά περιοδικά κι εφημερίδες ως δημοσιογράφος.
Το 1993 κέρδισε το Α' Πανελλήνιο βραβείο, σε γραπτό διαγωνισμό της Deutsche Welle, με θέμα το ρατσισμό κι εκπροσώπησε τη χώρα μας στην Κολωνία. Τον επόμενο χρόνο, το 1994, πήρε Διάκριση στον Παγκρήτιο Διαγωνισμό Ποίησης.
Σήμερα ζει στην Αθήνα και ταξιδεύει πάντα στις ζωές των άλλων. Τις νύχτες γράφει στίχους, που μελοποιεί συνήθως ο Παναγιώτης Λιανός.
"Το ποτάμι στον καθρέφτη" είναι το τρίτο της βιβλίο και κυκλοφορεί απ' την "Άνεμος εκδοτική". Προηγήθηκαν "Η σκόνη των άστρων" (2010) και το "Βενετσιάνικο χρυσάφι" (2007) . Και τα δύο εκδόθηκαν απ' τις εκδόσεις "Μοντέρνοι Καιροί".
Δείτε όλα τα άρθρα από aikaterinitempeli
Ήταν εκεί η Α., ο Γ., η Ρ., ο Α. και ο Γ. Κι ήταν ωραία που όπου κοιτούσα έβλεπα ανθρώπους που αισθάνομαι δικούς μου. Αλλά πιο πολύ μου έμεινε η εικόνα του Γιώργου Τριανταφύλλου από κείνο το βράδυ στο «Εμπρός». Το ότι προσπαθούσε να με ..προωθήσει, μιλώντας πάλι για τις δικές μου γραφές, τον κατατάσσει αμέσως αμέσως, ξανά και για πάντα, στην κατηγορία των Φίλων που πραγματικά μ’ Αγαπάνε και θέλουν το καλό μου. Πρέπει να είναι κανείς χορτάτος απ’ τις δικές του επιτυχίες και να μην έχει προσωπικά απωθημένα για να είναι τόσο γενναιόδωρος. Τι τύχη που έχω αξιωθεί λίγες τέτοιες Φιλίες…