Με χαρά σας καλούμε στην πρώτη βραδιά ποιητικής ανάγνωσης που διοργανώνουμε κοινά ως Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία και Δίκτυο Ανθρώπων που ακούνε φωνές.
Φέρνουμε ποιήματα δικά μας ή άλλων,
γνωστά ή άγνωστα, τραγουδισμένα ή ψιθυριστά ειπωμένα.
Όποιο άτομο θέλει διαβάζει, μοιράζεται λέξεις, ήχους, χρώματα..
Στην ταράτσα της Αιθαλίδου 11.
Δευτέρα 14/6
Στις 19.00
Η κοινότητα, μετά από 10 χρόνια συνεχούς δουλειάς πάνω σε πολλά πεδία και πάντα από την κοινοτιστική οπτική, αυτή τη φορά, εμβαθύνει στο ζήτημα της ψυχικής υγείας σε συνεργασία με την: Πρωτοβουλία Ψ για ένα Πολύμορφο Κίνημα για την Ψυχική Υγεία.
Θα ακολουθήσει μπαρ οικονομικής ενίσχυσης για την δομή υγείας.
Παρασκευή 11/6 | 19:00 στην Κοινότητα Κατειλημμένων Προσφυγικών
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΥΓΕΙΑ
Μια συζήτηση για αυτήν και για μια άλλη υγεία
Τις νύχτες σκάβαμε κρυφά μια υπόγεια σήραγγα
μ’ ένα σουγιά, μ’ ένα πιρούνι, με τα νύχια
Σκάβαμε τις πέτρες ξέροντας πως θα φτάσουμε
το πολύ ως τη θάλασσα
Κι όμως μας ήταν ανάγκη να βλέπουμε
τα χέρια μας να ζούνε
Μου ήταν ανάγκη να βλέπω
πως κοντεύω πόντο πόντο να σε φτάσω
Αλεξάνδρου Άρης
Ο λαός λέει “όπου φτωχός κι η μοίρα του” αλλά τούτο ακόμα δεν έχει βρει εμπεριστατωμένη απόδειξη στα ακαδημαϊκά συνέδρια και στις μελέτες των “ειδικών” και μόλις και μετά βίας κάποιες φορές τρυπώνει στις κλειστές αίθουσες των ψυχιατρικών και ψυχολογικών εκτιμήσεων και αξιολογήσεων. Άρα από τη στιγμή που η φτώχεια, η κοινωνική ανισότητα και οι ταξικές διαφορές δεν έχουν μπει στα επίσημα εγχειρίδια δεν αποτελούν και θέμα συζήτησης όταν η κουβέντα έρχεται στην ψυχική υγεία. Και βέβαια ο λόγος για αυτό είναι προφανής. Αν όλοι αυτοί οι “ειδικοί” μιλούσανε για αυτά θα έπρεπε να κάνουνε και γι’ αυτά…
Όμως πολλοί μας είπανε ότι την εποχή της πανδημίας απειλείται η υγεία μας. Το στρες αυξάνεται, τα ψυχοσωματικά κάνουν πάρτι, η απομόνωση εντείνει την ήδη ασφυκτική ατομικιστική κουλτούρα της αποξένωσης , τα έθνη μένουν να αιωρούνται σε μια ατμόσφαιρα που ετοιμάζεται να υποδεχτεί μετά βαΐων και κλάδων τη νέα ψηφιακή εποχή, την 4η βιομηχανική επανάσταση κατ’ άλλους… Σώματα πειθαρχημένα και ψυχές αποξενωμένες, τα πένθη σε κρύπτη, ιδού ο παράδεισος της νέας καπιταλιστικής στροφής με κυρίαρχο σύνθημα «καλύτερα υγεία παρά ελευθερία». Οι ειδήμονες σερβίρουν μονοσήμαντες, ατομικές και από απόσταση απαντήσεις για την κρίση με οδηγίες για καταπράυνση του άγχους , τεχνικές αναπνοής και ένα ελάχιστο εισόδημα – χαρτζιλίκι για τον εγκλεισμό και βέβαια κουβέντα για το βάθεμα των ταξικών ανισοτήτων.
Όμως εμείς θα επιμένουμε πως υγεία χωρίς ελευθερία και δικαιοσύνη δεν νοείται.
Η πρόσφατη συγκρότηση της πανελλαδικής συνέλευση του θεματικού συντονισμού για την υγεία είναι εμπνευσμένη από το ταξίδι των Ζαπατίστας στην Ευρώπη. Οι συντρόφισσες/οι Ζαπατίστας επιλέγουν να κάνουν ένα τόσο σημαντικό και ιστορικό ταξίδι εν μέσω πανδημίας, που εκτιμάται ότι θα έχει συνέχεια και τα επόμενα χρόνια, φέρνοντας στο προσκήνιο μία νέα εποχή για την υγεία, την πολιτική και την κοινωνική ζωή.
Κυρίαρχες πολιτικές υγείας -βιοπολιτικής και βιοεξουσίας- προσπαθούν να επιβληθούν σε όλα τα πεδία της ζωής. Προτάσσεται η παθητικοποίηση (βλ. ιατρικοποίηση, ψυχιατρικοποίηση, ψυχολογικοποίηση) του ανθρώπου όσον αφορά στην υγεία του και στη ζωή του γενικότερα, αντί της ενδυνάμωσης και της προστασίας του κοινωνικού συνόλου απέναντι στην πανδημία. Το γεγονός ότι, εν καιρώ πανδημίας, η ιατρική προσδένεται όλο και περισσότερο στο άρμα της εξουσίας, η θεώρηση της υγείας ως όλον καθίσταται ακόμα πιο επισφαλής και δεν μπορεί παρά να αντιτάσσεται στην άκρατη υπερ-ιατρικοποίηση που επιβάλλεται σε όλους τους ζωτικούς τομείς της ανθρώπινης ύπαρξης. Η έμπρακτη εφαρμογή της ολιστικής θεώρησης μπορεί να συντελεστεί μέσω της ενεργητικής διεκδίκησής της και μέσω της συμμετοχής του κάθε μέλους της κοινότητας σε όλα τα πεδία που άπτονται της υγείας ή εν τέλει, παίρνοντας όλες/οι εμείς -κάθε σπίθα αντίστασης και αγώνα- τις ζωές μας στα χέρια μας.
Περισσότερα για την πανελλαδική συνέλευση του θεματικού συντονισμού για την υγεία εδώ.
Σας καλούμε σε μια συνάντηση – συζήτηση για όλα τα παραπάνω το Σάββατο 12/06/2021, στις 19:30, στην ταράτσα της οδού Αιθαλίδου 11, κοντά στο σταθμό του Αγίου Ιωάννη για να ακούσουμε εμπειρίες και ιστορίες από το Μεξικό να εμπνευστούμε και να επανοηματοδοτήσουμε τι θα πει υγεία. Σας καλούμε για να ανταλλάξουμε γνώμες, ιδέες, γνώσεις, αναγνώσεις, να εμπνευστούμε από τη σκέψη και την αντίσταση του/της καθενός/καθεμιάς μας στο πεδίο και στον τομέα του/της και να χαράξουμε δρόμους δράσης και κανάλια πλεύσης ενάντια στην κυρίαρχη βαρβαρότητα…..
… γιατί όπως λένε και οι ίδιοι οι Ζαπατίστας (κι ίσως κάπου μέσα μας το ξέρουμε κι εμείς) «η κοινότητα είναι ένα εν δυνάμει σχολείο, μια συλλογικότητα που διδάσκει, δείχνει, διαμορφώνει και μέσα και μαζί με αυτήν ο άνθρωπος μαθαίνει και, με τη σειρά του, διδάσκει».
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
Πανελλαδική συνέλευση του θεματικού
συντονισμού για την υγεία
ομάδα Αττικής
Είναι μία απ’ τις παραστάσεις, που ανέβηκαν το καλοκαίρι του 2005 για πρώτη φορά στη Λαμία, στις 18 Ιουλίου κι ακολούθως στο Ηρώδειο, στις 2 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου, σε σκηνοθεσία του Νίκου Χαραλάμπους. Απ’ τα πιο γνωστά έργα του Σαίξπηρ που ως φαίνεται πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αγγλία το Φεβρουάριο του 1602. Ίσως όμως να είχε παρουσιαστεί και τον προηγούμενο χρόνο, σύμφωνα με τα στοιχεία που αναφέρονται στο βιβλίο του Andrew Dickson, «The Rough guide to Shakespeare: the plays, the poems, the life» (London, Rough Guides, 2005).
Στο πρόγραμμα που παρουσιάζω σήμερα εδώ και μοιράζομαι φωτογραφίες του μαζί σας, αναφέρονται επίσης κι όλες οι παραστάσεις του έργου που ανέβηκαν από ελληνικούς θιάσους και κατ’ εξαίρεση κάποιες ακόμη. Την 1/1/1904 λοιπόν, είχε την ευκαιρία το ελληνικό κοινό να παρακολουθήσει για πρώτη φορά, τη «Δωδέκατη νύχτα«, στο Βασιλικό Θέατρο κι η Μαρίκα Κοτοπούλη κρατούσε τότε το διπλό ρόλο της Βιόλας και του Σεβαστιανού.
Το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, του οποίου διευθυντής ήταν τότε ο Πάνος Σκουρολιάκος, επέλεξε τη μετάφραση του Ερρίκου Μπελλιέ. Μουσική είχε γράψει ο Μιχάλης Χριστοδουλίδης, τα σκηνικά ήταν της Αριάδνης Βοζάνη, τα κοστούμια της Πηνελόπης Συρογιάννη και βοηθός σκηνοθέτη ήταν η Μαρία Μίχα. Εκπληκτικοί ήταν τότε η Δήμητρα Χατούπη, ο Χρήστος Βαλαβανίδης, ο Πάνος Σκουρολιάκος, ο Τάσος Παλαντζίδης κι ο Γιώργος Λέφας, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι υστερούσαν οι άλλοι ηθοποιοί. Απλώς εκείνους επέλεξε η μνήμη μου να θυμάται…
Κι όπως βλέπετε, διάλεξα μεταξύ άλλων μια ιδιαίτερη σελίδα -τη βλέπετε στην δεύτερη κατά σειρά φωτογραφία-, στην οποία αναφέρεται τι έγραφε ο Νίκος Καζαντζάκης για τους ήρωες του Σαίξπηρ κι αυτή σας αφήνω να διαβάσετε μέχρι να τα ξαναπούμε. Δε θα μπορούσα να βρω καλύτερο επίλογο απ’ τις δικές του λέξεις.
