Αυτό που πρέπει να γράψω πρώτα, είναι ότι απ’ την πόλη της Timisoara, ξεκίνησε η επανάσταση του 1989 στη Ρουμανία. Σήμερα βέβαια το ήσυχο ιστορικό της κέντρο, με την πιο όμορφη, όπως φημολογείται, πλατεία της χώρας, δε θυμίζει καθόλου τις ταραχώδεις εκείνες μέρες.
Ο κόσμος τότε, πολύ οργισμένος απ’ όσα είχαν προηγηθεί σε πολιτικό επίπεδο, συγκεντρωνόταν έξω απ’ τον ορθόδοξο καθεδρικό ναό, δίπλα στον ειδυλλιακό ποταμό Bega, στην πλατεία Victoriei.
Αφού όμως τα γεγονότα εκείνης της εποχής, περιγράφονται σ’ αυτό το ντοκιμαντέρ, που μπορείτε να παρακολουθήσετε κι εσείς απ’την ErtFlix και θα είναι διαθέσιμο ως τις 6/10/2022, δε θα εξηγήσω λοιπόν τίποτα άλλο. Άλλωστε με όσα έγραψα φωτίζονται στην ουσία και οι λόγοι της επίσκεψης μου στο συγκεκριμένο μουσείο.
Ήθελα, ομολογώ, να επισκεφτώ κι εκείνο της Επανάστασης, όμως δεν κατέστη εφικτό. Ίσως την επόμενη φορά που θα βρεθώ στη συγκεκριμένη χώρα να γίνει κι αυτό. Προς το παρόν, μοιράζομαι μαζί σας την διαδικτυακή του διεύθυνση και προχωρώ στο θέμα μας.
Ο χώρος ονομάζεται Κομμουνιστικό Μουσείο Καταναλωτών , και το σύνθημα της τοποθεσίας είναι απλό: «Αγαπητοί σύντροφοι, επισκεφτείτε το παρελθόν σας!». Στον αύλειο χώρο τον οποίο βλέπετε στις φωτογραφίες, φιλοξενεί πλήθος χρηστικών αντικειμένων της κομμουνιστικής εποχής.
Ο κάτω χώρος είναι διαμορφωμένος όπως τα δωμάτια ενός σπιτιού, πρόκειται για ρεπλίκα διαμερίσματος (υπάρχει δηλαδή κουζίνα, καθιστικό κτλ), και στον πάνω χώρο, μπορείτε να πιείτε τον καφέ ή το ποτό σας.
Υπάρχουν πάμπολλα βιβλία (εδώ αφήστε με, ήθελα να πω, βλέποντας τις μεγάλες βιβλιοθήκες, αλλά δε γινόταν), βινύλια φυσικά και διάφορα αντικείμενα, παντού.
Τα περισσότερα έχουν κατασκευαστεί τη δεκαετία του ’70 και του ’80, όπως μου εξήγησε η πολύ πρόθυμη κι ευγενική υπεύθυνη που συνάντησα εκεί (τα άτομα εναλλάσσονται), με την οποία συζητήσαμε κι άλλα θέματα μιας κι ήταν ενήμερη για τις φωτιές στη Θάσο. Με τη σειρά μου τόνισα τη βοήθεια των Ρουμάνων πυροσβεστών που μας συνέτρεξαν πέρυσι, γιατί πρέπει να τα λέμε κι αυτά.
Κάδρα, πίνακες, σημαίες, ρολόγια, ραδιόφωνα, πέδιλα του σκι, αφίσες εκδηλώσεων, μπιμπελό, καρέκλες, κ.α., μας δίνουν μια εικόνα της ζωής των ανθρώπων που τα χρησιμοποιούσαν τότε.
Άβακες, υδρόγειες σφαίρες, κούκλες, αυτοκινητάκια, τρενάκια, αναγνωστικά, ο Μίκυ Μάους βέβαια, πλαστικά γουρουνάκια κουμπαράδες, επιτραπέζια, ξυλόφωνα, επιβεβαίωσαν αυτό που μου είπε η υπεύθυνη: «κάποια αντικείμενα θα σας είναι οικεία». Ναι, φυσικά… Πώς αλλιώς;
Ο ονειρικός τόπος της παιδικής ηλικίας, μ’ έκανε να παραμείνω λοιπόν, λίγο περισσότερο στα δωμάτια με τα παιχνίδια. Όχι όσο ήθελα, είπαμε, αλλά έστω. Σκέφτηκα μάλιστα και συγκεκριμένα πρόσωπα που θα τους άρεσε να εξερευνήσουν κάθε τι…
Στην κουζίνα υπάρχουν πέρα απ’ τα αναμενόμενα και πολλά μπουκάλια με οινοπνευματώδη της εποχής, εννοείται σλιβοβίτσα, κρασιά, μπύρες κ.α. Οι δε ετικέτες ορισμένων από αυτά, είναι το κάτι άλλο. Αν πάτε, με το καλό, θα καταλάβετε.
Κι επειδή ολοκληρώνεται η ανάρτηση σιγά σιγά, να γράψω και τα τυπικά. Για το Μουσείο, που φαντάζομαι καταλάβετε ήδη ότι δεν είναι τυπικό, δεν πληρώνετε εισιτήριο, αλλά αφήνετε όποια εισφορά θέλετε (έτσι συντηρείται ο χώρος). Άνοιξε για πρώτη φορά με πρωτοβουλία του Ovidiu Mihăiţă, στις 16 Μαΐου 2015, όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ κι εγώ σίγουρα αν ξαναβρεθώ στην πόλη, θα φροντίσω να έχω περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μου ώστε να το εξερευνήσω όπως θέλω…
*Όλες οι φωτογραφίες της ανάρτησης τραβήχτηκαν από μένα στις 13/7/2022 κι ήδη έχουν ανέβει, μαζί με΄ άλλες, στον προσωπικό λογαριασμό που διατηρώ στο Instagram.
AIKATERINI TEMPELI 
