Η γνώμη μου στην «Εφημερίδα των Συντακτών», για ένα σπουδαίο βιβλίο, που θέτει σημαντικά ερωτήματα για τον τρόπο που ασκείται η ψυχιατρική κι αποτυπώνει την πορεία μιας τόσο δραστήριας συλλογικότητας, όπως η Πανελλαδική Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση.
Ολόκληρο το κείμενο, εδώ.
Με τις θερμές μου ευχαριστίες στην κυρία Αγγελική Καραπάνου, που διαχειρίζεται αυτόν τον τόσο αξιόλογο ιστότοπο και που η πολύ ευγενική πρωτοβουλία της να με προσκαλέσει να της στείλω ποιήματά μου, μας έφερε λίγο πιο κοντά.
Εκτός από κείνα λοιπόν, που ως τώρα μπορούσατε να βρείτε σκόρπια εδώ ή μόνο σε συγκεκριμένα λογοτεχνικά περιοδικά όπως το «Μονόκλ» του Αντώνη Τσόκου ή σε fanzin όπως της «Λοκομοτίβας», δημοσιεύονται επίσης για πρώτη φορά το Ι (Iota Horologii b), ένα γράμμα δηλαδή απ’ το Αλφαβητάρι των Παθών καθώς και το Λα ύφεση.
Και χαίρομαι που συγκεντρώθηκαν σ’ αυτό το αφιέρωμα και φυσικά με τιμούν πολύ τα σχόλια της κυρίας Καραπάνου. Να είναι καλά.
Μη σταθείτε πάντως μόνο στα δικά μου ποιήματα. Εξερευνήστε γενικά το «Έννεπε Μούσα» και δε θα χάσετε.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Να ‘μαι κι εγώ… Ήρθα με τα νέα των +Συν-Πλην. Είχα ανακοινώσει την κυκλοφορία αυτού του τραγουδιού, πρόσφατα εδώ. Θυμάστε; Πριν λίγο έγινε η πρεμιέρα του λοιπόν κι έτσι μπορείτε να τ’ ακούσετε τώρα κι εσείς.
Είπαμε να γιορτάσουμε μ’ αυτό τον τρόπο την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής και το θερινό ηλιοστάσιο: με ένα τραγούδι για το καλοκαίρι, δηλαδή. Μήπως και ξορκίσουμε έτσι, έστω για μερικές στιγμές, τα σκοτάδια αυτών των ημερών που μοιραία τα κουβαλάμε μέσα μας…
Τι παραπάνω να πω για το συγκεκριμένο; Στις σημειώσεις μου βλέπω ότι το έγραψα στις 16/7/2011. Σχεδόν δέκα χρόνια πριν λοιπόν…
Μελοποιήθηκε αργότερα απ’ τον Παναγιώτη Λιανό, το τραγούδησε στο studio Praxis η Μαίρη Αθανασίου πλαισιωμένη απ’ τους εξαιρετικούς μουσικούς που πάντα μας συνδράμουν κι είναι πια στον ..αέρα.
Ο τελευταίος στίχος απ’ το δεύτερο κουπλέ, η ευχή μου για ‘σας, που στηρίζετε, σχολιάζετε και μας δείχνετε γενικά με κάθε τρόπο πως μέρα με τη μέρα μας ξεχωρίζετε, με το να μας βάζετε στις λίστες με τ’ αγαπημένα σας τραγούδια, με το να μοιράζεστε τις νέες μας κυκλοφορίες. Θ’ ακούσετε και θα καταλάβετε…
Σας ευχαριστούμε ολόψυχα!
Τραγούδι: Μαίρη Αθανασίου
Μουσική/Ενορχήστρωση: Παναγιώτης Λιανός
Στίχοι: Αικατερίνη Τεμπέλη
Κιθάρες: Κώστας Παρίσσης/Παναγιώτης Λιανός
Τύμπανα: Αντώνης Τσάτσης
Μπάσο: Δημήτρης Κομματάς
Πιάνο: Κώστας Παρίσσης
Με τη Μαίρη Αθανασίου έχουμε χρόνια τώρα μια εξαιρετική συνεργασία. Τραγούδησε το Ξέχασέ με, μας έκανε τη δεύτερη φωνή στο Άσε με και σε λίγες μέρες θα την ακούσετε στο Πρώτο Φιλί, ένα ακόμη τραγούδι σε δικούς μου στίχους δηλαδή.
Ανήκει κι αυτό στο δεύτερο δίσκο των +Συν-Πλην με τίτλο Απών και φυσικά τη μουσική υπογράφει ο Παναγιώτης Λιανός.
Όλα τα ονόματα των συντελεστών, θα τα δείτε παρακάτω και τους ευχαριστούμε από καρδιάς, για την συμμετοχή τους. Εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να γραφτείτε στο κανάλι μας που θα βρείτε εδώ ώστε να μαθαίνετε άμεσα όλα τα νέα μας.
Ξέρουμε ότι κι αυτή τη φορά θα μας υποστηρίξετε με κάθε τρόπο κι είναι τόσο σπουδαίο αυτό… Να είστε όλ@ καλά.
Τραγούδι: Μαίρη Αθανασίου
Μουσική/Ενορχήστρωση: Παναγιώτης Λιανός
Στίχοι: Αικατερίνη Τεμπέλη
Κιθάρες: Κώστας Παρίσσης/Παναγιώτης Λιανός
Τύμπανα: Αντώνης Τσάτσης
Μπάσο: Δημήτρης Κομματάς
Πιάνο: Κώστας Παρίσσης
Ένα τραγούδι ακόμα, σε δικούς μου στίχους, ανέβηκε χτες στο YouTube και μοιράζομαι το ευχάριστο νέο μαζί σας απόψε. Ένα απ’ αυτά τα τραγούδια, για τα οποία έγραψε μουσική (υπέροχη μουσική, όπως πάντα), ο Παναγιώτης Λιανός, που το ερμηνεύει κιόλας.
Ο τίτλος του, Οδυσσέας και Κίρκη κι ας πούμε ότι ο μύθος του χτες, ήταν μια αφορμή να γράψω για τους έρωτες του σήμερα. Τίποτα άλλο δεν χρειάζεται να εξηγηθεί από μένα. Θα τ’ ακούσετε άλλωστε…
Αυτό που έχει αξία να σημειωθεί είναι πως κιθάρα έπαιξε κι ο Κώστας Παρίσσης (εκτός απ’ τον Παναγιώτη Λιανό), μπάσο ο Δημήτρης Κομματάς και τύμπανα ο Αντώνης Τσάτσης και τους ευχαριστούμε όλους πολύ, για την συμβολή τους. Περάσαμε όμορφα όσο το ηχογραφούσαμε. Εύχομαι να το αγαπήσετε κι εσείς…
Για την παρουσία μου στη «Μηχανή του Χρόνου», πρόκειται να σας γράψω σήμερα, όπως ίσως θα υποψιαστήκατε ήδη. Κράτησα λοιπόν αυτό το πολύ πρόχειρο στιγμιότυπο απ’ την εκπομπή, μόνο και μόνο γι’ αυτό το σκοπό. Άργησα κάπως ομολογώ να το κάνω, αλλά να που ήρθε η ώρα. Καταρχάς θέλω να ευχαριστήσω για την πρόσκληση την κυρία Αθηνά Τζίμα και τον κύριο Χρίστο Βασιλόπουλο. Ο λόγος που με κάλεσαν είναι η ενασχόληση μου εδώ στο blog, με την ιστορία των ψυχιατρικών ιδρυμάτων και φυσικά το ενδιαφέρον μου για όσα συμβαίνουν στους ψυχικά πάσχοντες, στα άτομα με ψυχιατρική εμπειρία, διαχρονικά.
Αυτά που με παρακολουθήσατε ή θα με δείτε στο μέλλον ν’ αναφέρω στην εκπομπή, για την ιστορία του Ψυχιατρείου της Κέρκυρας, του Δαφνιού, κτλ, υπάρχουν εδώ σε διάσπαρτες αναρτήσεις και φυσικά είναι καλύτερα καταγεγραμμένα, σε σχέση μ’ όσα θυμήθηκα κι ανέφερα προφορικά. Μπορείτε ν’ ανατρέξετε στις σχετικές ετικέτες και να τα διαβάσετε και βέβαια θα υπάρξει και συνέχεια σύντομα. Πάντα επιστρέφω σ’ αυτά τα θέματα, άλλωστε. Το γνωρίζετε όσ@ με διαβάζετε.
Πιο σημαντικά όμως θεωρώ ειλικρινά ότι είναι, όσα κατέθεσαν οι άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα της νεότερης ιστορίας των ψυχιατρικών ιδρυμάτων της χώρας μας, δηλαδή ο τ. Καθηγητής του ΑΠΘ, Κώστας Μπαϊρακτάρης που ήταν στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, ο ψυχίατρος Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου που βρέθηκε στη Λέρο και μετέπειτα στο Δαφνί και φυσικά ο έτερος ψυχίατρος Γιώργος Αστρινάκης που ήταν στο Δρομοκαΐτειο. Τα δικά τους γραπτά και βιβλία συμβουλεύομαι μεταξύ άλλων κι εγώ, εδώ και χρόνια, κι είναι μεγάλη τύχη το ότι είχα καθηγητή τον πρώτο και συνεργάζομαι ποικιλοτρόπως με το δεύτερο. Έμαθα πολλά κοντά τους. Αν κάνετε κλικ λοιπόν στα ονόματά τους, θα βρείτε συνδέσμους με μερικά κείμενα που σας προτείνω, για να συμπληρώσετε τις γνώσεις σας.
Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές της εκπομπής για τη θερμή τους υποδοχή. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν πέρυσι, σε περίοδο καραντίνας και προς τιμή τους πήραν όλα τα μέτρα, για να αισθάνομαι ασφαλής. Προσπάθησαν δε φιλότιμα σ’ αυτά τα δύο επεισόδια να χωρέσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τα ψυχιατρικά ιδρύματα της χώρας μας (το θέμα φυσικά είναι τεράστιο), να δώσουν μια σφαιρική εικόνα, να υπάρχει πολυφωνία κι αξίζει οπωσδήποτε να δείτε τι κατάφεραν. Η δική μου γνώμη είναι ότι πέτυχαν τον στόχο τους και παρουσίασαν μια αξιόπιστη ιστορική αναδρομή. Είχαν ερευνήσει πάρα πολύ και φάνηκε αυτό. Συγχαρητήρια και κάθε επιτυχία εύχομαι για το μέλλον σε όλ@ τους.-
AIKATERINI TEMPELI 