Ετικέτα: Κατάληψη Παπουτσάδικο
Προβολή ταινιών μικρού μήκους + Άνοιγμα βιβλιοπωλείου- βιβλιοθήκης, αυτή την Κυριακή, στην Κατάληψη Παπουτσάδικο
Το Αλφαβητάρι των Παθών ταξιδεύει… – Μέρος VIII
To support ορισμένων από ‘σας, είναι κάτι παραπάνω από συγκινητικό. Ξεχωρίζει οπωσδήποτε. Κι έτσι μ’ έβαλε να ψάχνω λέξεις ο Sot Winston, μ’ αυτά που έγραψε χτες στο προφίλ του… Κι έμεινα να κοιτάζω τις φωτογραφίες του, που δείχνουν πόσο καλά με γνωρίζουν μερικοί άνθρωποι. Και πόσο κατανοούν όσα γράφω κι όσα μ’ απασχολούν.
Μου ‘χει λείψει αυτή η παρέα: ανοιχτές αγκαλιές, ουσιαστικά μοιράσματα… Ξέρουν και ξέρω, πόσα μας συνδέουν. Τίποτα άλλο, λοιπόν, από ένα μεγάλο Ευχαριστώ για όλα… Για το «Κατερίνα μας», που το εννοούν και τον τόσο σημαντικό διάλογο που άνοιξαν με το Αλφαβητάρι των Παθών. Να ‘σαι καλά, Sot, να ‘στε καλά όλ@ σας. Και πού θα μας πάει; Στα ίδια μέρη, θα ξαναβρεθούμε…
Κατάληψη «Παπουτσάδικο» – fanzin: κε άρδα τόδο, σελίδα δεκατρία (δώδεκα)
[…] “Σκέφτηκε μια φράση στα ισπανικά που ακόμα δεν είχε ψάξει τι σημαίνει αλλά τη θυμόταν από παιδί και έλεγε κάτι σαν “viva madrid sin gobierno”. Σκέφτηκε ακόμα αν υπάρχει καλό και κακό και τι θα νόμιζε το παιδί του για αυτόν. Σκέφτηκε τη σχέση του εγκλήματος με τις δομές εξουσίας. Σκέφτηκε το κατά πόσο η βία θα συνεχίσει να κυβερνά τις σχέσεις των ανθρώπων. Σκέφτηκε αν το παιχνίδι έχει ριστάρτ. Σκέφτηκε τέλος, και χαμογέλασε αμυδρά, πως δεν θα τον χάλαγε καθόλου να καούν όλα.”
Ξεκίνησε ως παιχνίδι γραφής όσο προσπαθούσαμε να την παλέψουμε σε κανα δυό σαλόνια και κατέληξε σε ένα φανζίν. Η πραγματικότητα μας ξεπέρασε σε φαντασία. Σε αυτούς τους καλτ δυστοπικούς καιρούς είναι χαρά μας να μοιραζόμαστε, να μιλάμε, να νιώθουμε δίπλα σε ανθρώπους όπως οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του Παπουτσάδικου.
Καλή ανάγνωση
Το φανζίν θα το βρείτε στο Παπουτσάδικο… στον ιστότοπο του οποίου που θα βρείτε εδώ, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά σε αυτό.
Κατάληψη «Παπουτσάδικο» : ένα αλφαβητάρι (1/αβ) , σελίδα δώδεκα
Καλή χρονιά, χρόνια πολλά σε όλ@. Ο, τι ευχήθηκα για πέρυσι, αλλά και τα προηγούμενα χρόνια, το εύχομαι και για φέτος και θα το εύχομαι σίγουρα και για πολλά ακόμη. Να ‘μαστε καλά, ν’ αγωνιζόμαστε για όσα πιστεύουμε, να ‘χουμε αντοχές για να το κάνουμε και να γευόμαστε μικρές χαρές για να συνεχίζουμε.
Σ’ εμένα σίγουρα πάντως δώσατε πολλές χαρές αυτές τις μέρες. Έχουν έρθει φανταστικές φωτογραφίες, έχουν φτιαχτεί videο υπέροχα για Το αλφαβητάρι των παθών που ανέβηκαν στην σελίδα του βιβλίου και θα τα δείτε κι εδώ όλα σιγά-σιγά. Επέλεξα όμως η πρώτη ανάρτηση του 2021 να ‘ναι αυτό το συλλογικό κείμενο, που αποτελεί και τον πρώτο «διάλογο» με το βιβλίο και με συγκίνησε αφάνταστα.
Μ’ έκανε να δω, σ’ ένα απ’ τα τελευταία πρωινά του Δεκέμβρη τον έναστρο ουρανό. Δεν θα τον έβλεπα χωρίς εσάς, έγραψα, στα μέλη της κατάληψης «Παπουτσάδικο» κι εκείν@ κατάλαβαν γιατί… Να ποιες ήταν οι λέξεις τους λοιπόν:
«…ένα αλφαβητάρι (1/αβ)” είναι η δωδέκατη σελίδα του φανζίν. Θα ήθελε να αποτελέσει κομμάτι ενός διαλόγου με το βιβλίο “Αλφαβητάρι των Παθών – Αλχημικοί αλγόριθμοι” της Αικατερίνης Τεμπέλη. Και δεν είναι τυχαίες οι επιλογές μας. Με την Κατερίνα έχουμε γνωριστεί -μέσα στους στίχους, μέσα από λέξεις, μέσα από πράξεις, μέσα στις ρωγμές της κανονικότητας, μέσα εκεί που ανθίζουν αρνήσεις και οι ζωές- στεκόμαστε δίπλα η μία στην άλλη. Το βιβλίο κυκλοφορεί εκεί έξω, αλλά και στη βιβλιοθήκη του Παπουτσάδικου».
Χτες, κάποιος του με πληροφόρησε ότι αναδημοσιεύτηκε κι εδώ και χαίρομαι πολύ. Περισσότερα πάντως θα μάθετε κάνοντας κλικ στον ιστότοπο του «Παπουτσάδικου».
Τι να πει ένα Ευχαριστώ τώρα ή πολλά, για όλα αυτά. Σκάλωσα λέμε…
