Το 3ο τεύχος του περιοδικού «Εκτός», κυκλοφόρησε το Σάββατο 28 Ιανουαρίου, απ’ τις Εκδόσεις των Άλλων κι έχει ως θέμα του το Άστυ.
Μπορείτε ήδη να το βρείτε στα μέρη διάθεσης των βιβλίων του εκδοτικού εγχειρήματος, στο κέντρο της Αθήνας (Μονόκλ , ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ, Κομπραί, Αλφειός, Βιβλιοπωλείο Ναυτίλος) και τις επόμενες ημέρες θα είναι διαθέσιμο και στα υπόλοιπα.
Με μεγάλη χαρά συμμετέχω κι εγώ, μ’ ένα ποίημα κι είναι υπέροχο που έχω γνωρίσει όλους αυτούς τους ανθρώπους…
Με τις ευχαριστίες μου για τη δημοσίευση της κριτικής μου σχετικά με το βιβλίο του Θόδωρου Μεγαλοοικονόμου, «Δρομοκαΐτειο. Λέρος. Δαφνί. Ο ένας τοίχος μετά τον άλλο», στο ένθετο «Νησίδες» της «Εφημερίδας των Συντακτών».
Το βιβλίο κυκλοφορεί απ’ τις «Εκδόσεις των Συναδέλφων» και ηλεκτρονικά το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
*Έχει σημασία να εξηγήσω ότι το ποίημα γράφτηκε στην αρχή περίπου του καλοκαιριού. Από τότε, δυστυχώς μετρήσαμε κι άλλες γυναικοκτονίες, προστέθηκαν κι άλλες καταστροφές. Ετοιμαζόμαστε όλα για το επόμενο δύσκολο διάστημα, αλλά πιστεύω στις συνέργειες που κάνουν τη διαφορά, στο νοιάξιμο που ευτυχώς υπάρχει… Αντοχές για τα δύσκολα εύχομαι, λοιπόν κι ανοιχτούς δρόμους για όλους τους νέους αγώνες.
Το «Καλοκαίρι» μου, τέλος, (που μπορεί να έμοιαζε με το δικό σας), κυκλοφορεί στο νέο fanzine της Locomotiva, και απαγγέλθηκε ολόκληρο (βλέπετε την αρχή του εδώ), μια Τρίτη του Ιούλη, στην εκπομπή «Τρατζίστορ» (μεγάλο ευχαριστώ). Αξίζει βέβαια, να διαβάσετε ολόκληρο το τεύχος. Αναζητήστε το στο αγαπημένο στέκι…
Με τις θερμές μου ευχαριστίες στην κυρία Αγγελική Καραπάνου, που διαχειρίζεται αυτόν τον τόσο αξιόλογο ιστότοπο και που η πολύ ευγενική πρωτοβουλία της να με προσκαλέσει να της στείλω ποιήματά μου, μας έφερε λίγο πιο κοντά.
Εκτός από κείνα λοιπόν, που ως τώρα μπορούσατε να βρείτε σκόρπια εδώ ή μόνο σε συγκεκριμένα λογοτεχνικά περιοδικά όπως το «Μονόκλ» του Αντώνη Τσόκου ή σε fanzin όπως της «Λοκομοτίβας», δημοσιεύονται επίσης για πρώτη φορά το Ι (Iota Horologii b), ένα γράμμα δηλαδή απ’ το Αλφαβητάρι των Παθών καθώς και το Λα ύφεση.
Και χαίρομαι που συγκεντρώθηκαν σ’ αυτό το αφιέρωμα και φυσικά με τιμούν πολύ τα σχόλια της κυρίας Καραπάνου. Να είναι καλά.
Μη σταθείτε πάντως μόνο στα δικά μου ποιήματα. Εξερευνήστε γενικά το «Έννεπε Μούσα» και δε θα χάσετε.
Να ‘μαι κι εγώ… Ήρθα με τα νέα των +Συν-Πλην. Είχα ανακοινώσει την κυκλοφορία αυτού του τραγουδιού, πρόσφατα εδώ. Θυμάστε; Πριν λίγο έγινε η πρεμιέρα του λοιπόν κι έτσι μπορείτε να τ’ ακούσετε τώρα κι εσείς.
Είπαμε να γιορτάσουμε μ’ αυτό τον τρόπο την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής και το θερινό ηλιοστάσιο: με ένα τραγούδι για το καλοκαίρι, δηλαδή. Μήπως και ξορκίσουμε έτσι, έστω για μερικές στιγμές, τα σκοτάδια αυτών των ημερών που μοιραία τα κουβαλάμε μέσα μας…
Τι παραπάνω να πω για το συγκεκριμένο; Στις σημειώσεις μου βλέπω ότι το έγραψα στις 16/7/2011. Σχεδόν δέκα χρόνια πριν λοιπόν…
Μελοποιήθηκε αργότερα απ’ τον Παναγιώτη Λιανό, το τραγούδησε στο studio Praxis η Μαίρη Αθανασίου πλαισιωμένη απ’ τους εξαιρετικούς μουσικούς που πάντα μας συνδράμουν κι είναι πια στον ..αέρα.
Ο τελευταίος στίχος απ’ το δεύτερο κουπλέ, η ευχή μου για ‘σας, που στηρίζετε, σχολιάζετε και μας δείχνετε γενικά με κάθε τρόπο πως μέρα με τη μέρα μας ξεχωρίζετε, με το να μας βάζετε στις λίστες με τ’ αγαπημένα σας τραγούδια, με το να μοιράζεστε τις νέες μας κυκλοφορίες. Θ’ ακούσετε και θα καταλάβετε…