Έχω ξαναγράψει εδώ, πως δικές σας χειρονομίες και λόγια σας που αγγίζουν την καρδιά μου, με δυσκολεύουν στο να εκφραστώ όπως θα ήθελα. Γι’ αυτό θα σας πω μόνο ένα μικρό ευχαριστώ κι ότι χαίρομαι απίστευτα που το Διαδίκτυο έγινε η αφορμή για να σας γνωρίσω καλύτερα.
Αλλά εσείς θα ξέρετε, πως ένιωσα πολύ περισσότερα…
Στεριανή ζάλη, ήταν πολύ όμορφο αυτό που έγραψες. Έκανες ξεχωριστή την γιορτή μου, φέτος.
Χάρη Σταθάτου, αυτή την αφιέρωση θα την θυμάμαι. Με τιμάει της ψυχής σου η πρόθεση.. Και πολύ περισσότερο η φιλία σου!
Με συγκινήσατε κι οι δυό σας. Σας ευχαριστώ!
..
ΥΓ: Τalisker, έχω μετρήσει κι αυτό που εσύ έκανες… Πολύ. Κι η πιο κατάλληλη μέρα να στο πω, είναι η σημερινή. Να ‘σαι καλά!
Φαντάζομαι πως το εν λόγω Ινστιτούτο, δεν θα το γνωρίζετε πολλοί. Άλλωστε κι εγώ δεν το γνώριζα, πριν κάνω εκεί ένα πολύ εδιαφέρον εκπαιδευτικό σεμινάριο με θέμα : «Υποστηρικτικές Τεχνολογίες Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών για Άτομα με Αναπηρίες».
Κι ευτυχώς που το έκανα δηλαδή, γιατί τότε έμαθα για πρώτη φορά πόσα «μαγικά» γκατζετάκια υπάρχουν για τα άτομα με αναπηρίες, που θέλουν να σερφάρουν. Πριν δεν μπορούσα να διανοηθώ καν, ότι θα μπορεί να περιηγηθεί στο Ίντερνετ, κάποιος που έχει σοβαρά προβλήματα όρασης. Κι όμως. Υπάρχουν λύσεις για κάθε πρόβλημα. Ακόμα θυμάμαι ένα «καλαμάκι» που χρησιμοποιείται με τα χείλη και κάνει την δουλειά που κάνει το δικό μας ποντίκι στον υπολογιστή. Κι αρκετά άλλα δηλαδή θα μπορούσα να σας περιγράψω, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Το νόμισμα έχει δύο όψεις. Υπάρχουν τρόποι να σερφάρει κανείς λοιπόν, αλλά το τι θα «δει» ενώ σερφάρει, εξαρτάται κι απ’ το στήσιμο των διαφόρων site. Έχει σημασία δηλαδή ο βαθμός της e-accessibility, που κάθε αναπτύσσει ή δεν αναπτύσσει.
Πέραν αυτών όμως, αν κάποιος θέλει να προμηθευτεί ένα εκπαιδευτικό cd-rom για την νοηματική γλώσσα π.χ., που να απευθύνεται σε παιδιά, δεν ξέρω αν γνωρίζει που να το ψάξει ή αν έχει καν υπόψη του πως υπάρχουν τέτοια προϊόντα στην χώρα μας. Κι αυτός είναι ο λόγος που κάνω αυτή την ανάρτηση. Γιατί πέρα από μας που ασχολούμαστε μ’ αυτά τα θέματα λόγω επαγγέλματος, υπάρχει πολύς κόσμος που θα έπρεπε να έχει αυτή την ενημέρωση και δεν την έχει.
Στο I. E. Λ. λοιπόν, θα βρείτε αρκετά προϊόντα για άτομα με αναπηρίες και με ειδικές ανάγκες (επιτρέψτε μου να μην σταθώ στην στείρα συζήτηση για το πως πρέπει να ονομάζονται οι άνθρωποι με τέτοια προβλήματα). Και όχι μόνο δηλαδή, αλλά εν προκειμένω αυτό μας ενδιαφέρει. Εδώ θα δείτε πολλά απ’ αυτά, όπως τον πολύ χρήσιμο Εκφωνητή (σύστημα σύνθεσης φωνής από κείμενο).
Εξερευνήστε μόνοι σας το site, δείτε όλες τις πληροφορίες και τις τιμές φυσικά (που ευτυχώς είναι εξαιρετικά προσιτές), κι ενημερώστε με την σειρά σας, όσους θα έπρεπε να το γνωρίζουν. Περιττό να πω πως τέτοιο υλικό σπάνια βρίσκει κανείς στην Ελλάδα. Κι αν υπάρχει η δυνατότητα επαύξησης της επικοινωνίας κάποιου με το όποιο περιβάλλον του, είναι κρίμα να μην του δώσετε την ευκαιρία.
update: 5/8/2016: Η Αθήνα αποκτά τζαμί. Με μεγάλη διακομματική πλειοψηφία και με 206 ψήφους υπέρ πέρασε από τη Βουλή η τροπολογία για την ανέγερση του ισλαμικού τεμένους στον Ελαιώνα. Καιρός ήταν.
.
Υπάρχουν μερικά πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Μερικά δικαιώματα που θα έπρεπε να ισχύουν για όλους. Όπως το να μπορεί κανείς να πιστεύει στον Θεό που θέλει, να προσεύχεται σ’ Εκείνον σε συγκεκριμένους χώρους και όταν πεθαίνει να θάβεται με την δέουσα αξιοπρέπεια και το τελετουργικό της θρησκείας του. Κοινώς, η θρησκευτική ελευθερία. Ε λοιπόν, αυτά τα απλά, στοιχειώδη δικαιώματα, πάρα πολλοί συμπολίτες μας, συνάνθρωποί μας, δεν μπορούν να τα έχουν. Για τους Μουσουλμάνους της Ελλάδας ο λόγος, που δεν ξέρω πόσοι γνωρίζετε τον γολγοθά που περνούν όταν κάποιος δικός τους πεθαίνει, ενώ οι περισσότεροι όλο και κάτι θα έχετε ακούσει για ένα Τέμενος, που χτίζεται στην Αθήνα εδώ και κάτι χρόνια. Φυσικά στα χαρτιά χτίζεται, γιατί στην πραγματικότητα απλώς δεν υπάρχει. Όλο και κάποια προβλήματα προκύπτουν κι όλο και μπαίνει το ζήτημα της ακαταλληλότητας των χώρων, που υποδεικνύονται αρχικά για ανέγερση (π.χ. Σχιστό), παρά το ότι είχαν μαζευτεί 10.000 υπογραφές, παρά το ότι θα έπρεπε να υπάρχει όπως και σε πολλές ευρωπαΐκές χώρες, παρά το ότι… παρά το ότι… Σ’ αυτή την περίπτωση, αυτοσχέδια τζαμιά δημιουργούνται και κάπως καλύπτεται η ανάγκη των ανθρώπων να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα (αν και οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους χώρους είναι ανθυγιεινοί και ακατάλληλοι). Φωτεινή εξαίρεση η Θράκη, η Ρόδος και η Κως, που όπως μαθαίνω απ΄το site www.islam.gr, έχουν ειδικούς λατρευτικούς χώρους.
Αν όμως, πεθάνει κάποιος όντας Μουσουλμάνος στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Γιατί αν δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, θα ταφεί με έναν κωδικό σε κάποιο κοιμητήριο χωρίς καμία θρησκευτική τελετή, ή θα σταλεί στο Νεκροταφείο της Κομοτηνής ή αν κάποιοι άλλοι ενδιαφερόμενοι κατορθώσουν με εράνους (όπως γίνεται συνήθως), να μαζέψουν τα απαραίτητα χρήματα για να αποσταλεί η σορός του στους οικείους του, θα χρειαστεί να «ταξιδέψει» μαζί με τα εμπορεύματα στην κοιλιά κάποιου αεροπλάνου και να βρεθούν οπωσδήποτε κάπου 1.800 ευρώ. Τόσα περίπου απαιτούνται π.χ. για να φτάσει ένα φέρετρο στο Πακιστάν, σύμφωνα με το εξαιρετικό άρθρο της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου, που δημοσιεύτηκε τον περασμένο μήνα στο περιοδικό «Βήμαgazino». Δεν συζητάμε βέβαια για τα προβλήματα που ανακύπτουν με το τελετουργικό, καθώς για τους Μουσουλμάνους απαιτείται να εξαγνιστεί το σώμα του νεκρού με νερό και συνήθως οι γείτονες δεν είναι και τόσο ας πούμε, συγκαταβατικοί. Ψάχνοντας το θέμα, βρήκα το site της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας, το οποίο σας προτείνω να διαβάσετε γιατί πέρα απ’ τις αναφορές στα συγκεκριμένα ζητήματα θα μάθετε κι άλλα πράγματα, όπως π.χ. το αν το Κοράνι είναι λέξη ελληνική ή όχι. Γενικώς, πάντα πίστευα πως αξίζει να γνωρίζουμε καλύτερα τους ανθρώπους που ζουν δίπλα μας, που πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους και που έχουν συχνά ελεεινή αντιμετώπιση απ’ το κράτος. Γιατί αυτό που μας φοβίζει είναι το άγνωστο και έχει νόημα να διαλύουμε τις προκαταλήψεις, με Γνώση.
Διαβάστε λοιπόν τι λέει ο πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ένωσης για το θέμα μας στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του που δημοσιεύτηκε κι εδώ:
«Που θάβεται ένας μουσουλμάνος της Ελλάδας;
Ναϊμ Ελγαντούρ: Στη Κομοτηνή. Στην Αθήνα δεν υπάρχει Μουσουλμανικό νεκροταφείο, ούτε καν τομέας σε νεκροταφείο για ταφή των Μουσουλμάνων. Κάποιοι νεκροί μεταφέρονται στις χώρες προέλευσης τους αν αυτό είναι δυνατό, καθώς είναι πολυδάπανο. Άλλοι δεν έχουν πατρίδα να ταφούν όπως είναι οι Παλαιστίνιοι. Άλλοι είναι Έλληνες Μουσουλμάνοι είτε γηγενείς είτε απέκτησαν υπηκοότητα εκ των υστέρων. Καταφεύγουμε λοιπόν να ζητούμε τάφο από τη μουφτεία Κομοτηνής και οι άνθρωποί μας θάβονται στην καλύτερη περίπτωση 700 χλμ μακρύτερα από τους οικείους τους και εντός κάποιων εικοσιτετραώρων. Σημειωτέον ότι κατά την Ισλαμική παράδοση το σώμα πρέπει να θάβεται εντός 24 ωρών από τη στιγμή του θανάτου. Κι αυτό όπως καταλαβαίνεις είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα. Εμείς στο Ισλάμ έχουμε πολύ μεγάλο σεβασμό στο νεκρό. Όπως κρατάμε ένα μωρό παιδί, έτσι φροντίζουμε και τη σορό ενός νεκρού. Το πλένουμε, το φροντίζουμε, ….Το νεκροταφείο όμως της Κομοτηνής είναι μακριά και δεν μπορούμε να σεβαστούμε τους νεκρούς μας. Πολλές φορές περνάνε μέρες μέχρι να βρούμε νεκροφόρα για την Κομοτηνή. Θυμάμαι πως με πήρε τηλέφωνο μια κυρία, ελληνίδα, που είχε πεθάνει η μάνα της, μουσουλμάνα από τη Ρωσία. Ήταν απελπισμένη γιατί η μάνα της είχε πεθάνει εδώ και μέρες και δεν ήξερε που να την πάει. Η νεκροφόρα που βρήκαμε για Κομοτηνή θα έφευγε μετά από τρείς ημέρες. Τελικά η γυναίκα έθαψε τη μάνα της στο Ταταριστάν! Καταλαβαίνεις; Ούτε να πεθάνουμε δεν μπορούμε«
Σκεφτείτε μόνο για το τέλος, πως θα αισθανόσασταν εσείς, αν εκτός απ’ τον πόνο που νιώθατε για το χαμό κάποιου δικού σας ανθρώπου, είχατε ν’ αντιμετωπίσετε και το δίλημμα του να τον θάψετε με έναν κωδικό οπουδήποτε (εύστοχη εδώ η παροιμία «σαν το σκυλί στ’ αμπέλι»), ή να τον στείλετε στην άλλη άκρη της Ελλάδας ή να ξεπουληθείτε για να βρείτε χρήματα να τον στείλετε στην πατρίδα του. Μόνο σκεφτείτε το για ένα λεπτό.
Αν εμείς που είμαστε μεγάλοι και πολλά έχουμε δει ως τώρα στη ζωή μας, μπορεί να ξεγελαστούμε από κάποιους στο Διαδίκτυο που δεν είναι αυτό που ισχυρίζονται πως είναι, πόσο μάλλον τα παιδιά. Σκοπός του έξυπνου video που μόλις παρακολουθήσατε λοιπόν, είναι να θυμίσει ακριβώς αυτό στους γονείς: πως όπως στον πραγματικό κόσμο θα προστάτευαν τα παιδιά τους από ύποπτους ανθρώπους, από το πορνογραφικό υλικό, από τη βία κι απ’ την παιδοφιλία, έτσι πρέπει να κάνουν και στο Internet.
Πρόκειται για ένα στοχευμένο κοινωνικό μήνυμα γύρω από την ασφαλή χρήση του Διαδικτύου που δημιουργήθηκε από το Γερμανικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου (klicksafe.de) και το οποίο έχει προσαρμοστεί και προβληθεί με μεγάλη επιτυχία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Το σποτ έχει αποσπάσει το ασημένιο βραβείο «AME Award» στη Νέα Υόρκη καθώς και δύο ασημένια βραβεία «KLAPPE» στο Αμβούργο.
Επιπλέον, στην ιστοσελίδα που θα βρείτε εδώ, υπάρχουν χρήσιμες οδηγίες για όλα αυτά τα θέματα, αλλά και για άλλα ακόμα που αφορούν τον εθισμό στο Διαδίκτυο, την χρήση κινητών τηλεφώνων, την συμμετοχή σε ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα, την ανταλλαγή αρχείων κ.α. Υπάρχουν όμως και πάρα πολλά παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους, τα οποία μπορείτε να παίζετε μαζί με το παιδί σας ή να τα ‘κατεβάσετε’ στον υπολογιστή σας.
Kαλό είναι να γνωρίζετε όμως και την ύπαρξη της Safeline της Ελληνικής ανοικτής γραμμής για το παράνομο περιεχόμενο στο Διαδίκτυο, στην οποία μπορείτε να κάνετε τις καταγγελίες σας, αν π.χ. υποπέσει στην αντίληψη σας ιστοσελίδα που παρουσιάζει εικόνες κακομεταχείρισης παιδιών. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο σχετικό site, στο οποίο προτείνονται και γνωστά λογισμικά φίλτρα.
Τέλος, σας προτείνουμε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου για την Ασφαλή Χρήση του Διαδικτύου, στο οποίο με μια απλή εγγραφή μπορείτε να λαμβάνετε και συνεχή ενημέρωση για τέτοια ζητήματα.
AIKATERINI TEMPELI 