Πριν λίγες μέρες κατάφερα να διαβάσω το έκτο τεύχος της άτακτης έκδοσης της «Λοκομοτίβα» και σήμερα σας γράφω μερικά πράγματα γι’ αυτό. Ανοίγοντας το, στην αρχή, βρίσκεται η αφίσα του Radio Λοκομοτίβα, που κι εγώ ακούω όσο μπορώ, κι ένα κείμενο που διευκρινίζει για τι εγχείρημα πρόκειται και γράφτηκε τον Ιούνιο του 2022: «Είμαστε ερασιτέχνες πειρατές και εκφραστές απόψεων, μακριά από διευθυντές και διαφημίσεις, ιεροεξεταστές του lifestyle και των πολιτικών αντιλήψεων, όλων των μιντιοκατευθυνόμενων γραμμών, αντίθετα@ με κάθε εξουσία…» Κι αφού παίρνουν τις αποστάσεις τους από φασίστες, σεξιστές, σπισιστές, ομοφοβικούς, κ.ο.κ, τονίζουν ότι «Η μουσική που μας αρέσει και εκπέμπουμε δεν είναι χαλί για ανούσιες στιγμές. Εκφράζει τη ζωή μας σ’ όλες τις εκφάνσεις της. Το Ράδιο Λοκομοτίβα, πέρα απ’ το να σας προβληματίσει λοιπόν, είναι εδώ για να σας απαλύνει την οργή, να σας χαλαρώσει απ’ το καθημερινό στρες, να σας κάνει να πίνετε μπύρες τις καθημερινές…» Κάπου εδώ χαμογέλασα και συνέχισα την ανάγνωση.
Το περιοδικό λοιπόν, αναφέρεται εκτενώς σ’ έναν πόλεμο, αυτόν της Ουκρανίας, που μοιάζει να ‘χει ξεχαστεί απ’ τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, κάνοντας και μια ιστορική αναδρομή στην εμπλοκή της Ελλάδας σε αντίστοιχες πολεμικές επιχειρήσεις.
Φιλοξενεί βέβαια και κείμενα καθώς και ποιήματα, απ’ τα: Donti, Radix Angelica (αυτό το πλάσμα υπογράφει και τα εξαιρετικά εξώφυλλα), βιργινια, ΚΟΥΡΤ, ΤΖΕΝΗ, Ώτο, Κ.Μ. Κρυπτοδήμο, Δάφνη, Ελένη, Δημήτρη Λ. και Marilena. Τα σκίτσα επίσης που υπογράφουν τα: BONZAI και γεωργία, και συμπεριλαμβάνονται στο περιοδικό, αξίζει να τα προσέξετε.
Ένα κουδούνι με το όνομα «Εμείς» σ’ ένα παρατημένο σπίτι, μια «δίαιτα τσιγάρων», η μάζα του αζώτου «7», η «αρχή και τέλος μιας ιστορίας», η «αποφωνηση» κι η «a priori» «defence of poetry», ένα τζιν μπουφάν που χάθηκε «315 χιλιόμετρα νότια της Αθήνας», είναι κάποια απ’ τα πράγματα που διακίνησαν τους ανθρώπους που συμμετέχουν να γράψουν λέξεις και στίχους και να δώσουν ανάλογους τίτλους.
Επιπλέον, μπορείται να διαβάσετε και τι θυμάται και γράφει ένας άνθρωπος, ο Louis, που ήταν στο Τριήμερο Φεστιβάλ New Wave το Σεπτέμβριο του 1982 αλλά και το «Cash and Carry» του Γιάννη Ραμόν, όπου σύντομα εξηγεί μερικά πράγματα για το πλαστικό χρήμα.
Φυσικά, στο τεύχος αυτό, υπάρχει και κείμενο με τίτλο «Η δικαιοσύνη πενθεί», αυτό της β. δηλαδή, για τη βραδιά της 26ης Νοεμβρίου 2022 όταν έγινε στη «Λοκομοτίβα» η εκδήλωση για το Βασίλη Μάγγο, παρουσία του πατέρα του, της Μάγδας Φύσσα, της Ελένης Κωστοπούλου και της οικογένειας Σαμπάνη. Μ’ όσα μάθαμε χτες για την υπόθεση Ζακ/Zackie και βλέποντας πρόσφατα να χτυπούν τον πατέρα του Βασίλη Μάγγου, είναι ν’ αναρωτιόμαστε για το αν υπάρχει καν, δικαιοσύνη…
AIKATERINI TEMPELI 
Reblogged στις anastasiakalantzi59.