Εντάξει, χαίρομαι κι όταν δίνεται η Εξομολόγηση σε παιδιά γυμνασίου και λυκείου γι’ ανάλυση όπως έχω γράψει εδώ, αλλά όταν τα ίδια διαλέγουν το ποίημά μου, είν’ ακόμη καλύτερα.
Μακάρι να ήμουν εκεί λοιπόν, στη Θεσσαλονίκη όπου έμενα κάποτε, να τ’ ακούσω αυτό το κοριτσάκι, την Ελένη Βαρλάμη, απ’ το 6ο Γυμνάσιο Ευόσμου και να το γνωρίσω από κοντά… Δεν είχα ιδέα όμως για το συγκεκριμένο Φεστιβάλ κι αν ο Μάνος δε μου έστελνε το σύνδεσμο, ίσως να μην το μάθαινα και ποτέ. Παράλειψη μου, Μάνο, που δε σ’ ανέφερα τότε και στο status μου στο Facebook. Επανορθώνω τώρα (που επιτέλους βρήκα λίγο χρόνο να γράψω κάτι και για όλο αυτό), κι ας ξέρω πως ούτε καν σ’ ενδιέφερε η αναφορά. Είναι όμως το σωστό.
Γιατί άραγε διάλεξε το δικό μου ποίημα η Ελένη; Πώς το απήγγειλε; Μήπως γράφει κι εκείνη; κι άλλα τέτοια σκέφτηκα όταν το έμαθα. Κι ορισμένες απ’ τις απορίες μου, είχε την καλοσύνη να μου τις απαντήσει η μαμά της, η κυρία Δήμητρα Κυριάκου και την ευχαριστώ πολύ.
Έχω καταλάβει χρόνια τώρα και το έχω γράψει ήδη, ότι η Εξομολόγηση νίκησε το χρόνο, είναι το ποίημά μου που κυρίως ξεχωρίζει κι αναδημοσιεύεται κι όσο κι αν γράφω απευθυνόμενη στις μελλοντικές αναγνώστριες και στους μελλοντικούς αναγνώστες, χαίρομαι που στο παρόν, τώρα, ζω αυτή τη χαρά. Δεν είναι μικρό πράγμα να μιλάς στις καρδιές των νέων παιδιών.
Μπράβο της λοιπόν, της Ελένης Βαρλάμη για το βραβείο (και για το άλλο που κέρδισε, επειδή γράφει το κορίτσι, όπως είπαμε), την ευχαριστώ για τη χαρά που μου έδωσε και να ξέρει ότι με συγκίνησε βαθιά… Να ‘ναι καλά!
.
*Οι φωτογραφίες προέρχονται από εδώ, δηλαδή απ’ τον ιστότοπο του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου.
.
.
.
AIKATERINI TEMPELI 