.
.
Πάντα ξενυχτούσα πολύ. Από παιδί. Ο μόνιμος καυγάς μάλιστα με τους δικούς μου, αφορούσε κυρίως αυτό το θέμα. Αλλά για μένα η νύχτα, είναι νομίζω ότι η μέρα για τους άλλους ανθρώπους. Τότε λειτουργώ καλύτερα, είναι καθαρό το μυαλό μου, μπορώ να δουλέψω, να διασκεδάσω, να ζήσω γενικώς.
Τελευταία ξενυχτάω τόσο, που τα μάτια μου δεν αντέχουν καθόλου το φως του ήλιου, ούτε καν το απόγευμα που λιγοστεύει. Κι όμως, είναι τόσο όμορφα. Γιατί 3 με 4 τα χαράματα είναι η καλύτερη ώρα για όσους αγρυπνούν. Οι περισσότεροι που διασκέδαζαν έχουν γυρίσει σπίτι τους κι όσοι είναι να πάνε το πρωί στη δουλειά, δεν έχουν φύγει ακόμα.
Βγαίνω λοιπόν και κάθομαι στο μπαλκόνι και χαζεύω τον ουρανό, απολαμβάνοντας τη σιωπή γύρω μου και την απουσία των άλλων. Πότε φυσάει, πότε μπορώ να διακρίνω μερικά άστρα, πότε περνάει εκεί ψηλά ένα αεροπλάνο και εγώ βλέπω τα φώτα του, πότε η σελήνη με πλανεύει και την παρατηρώ κάνοντας χίλιες σκέψεις.
Θυμάμαι τον εαυτό μου να δουλεύει πολύ τις νύχτες στο παρελθόν. Εκπομπές στο ραδιόφωνο (ακόμα κι όταν το πρωί έκανα και το δημοσιογραφικό δίωρο του σταθμού), γράψιμο, ξενύχτι στα club που έπαιζα μουσική…
Κι ύστερα περπάτημα στους κακοφωτισμένους δρόμους μέχρι να χαράξει και να ακούσω για χιλιοστή φορά το αγαπημένο μου τραγούδι. Οι νύχτες για μένα πάντα έφερναν δώρα. Κι ας γράφει ο Μπόρχες σ’ ένα απ’ τα χαϊκού του:
.
.
«Τι απομένει
απ’ ολόκληρη νύχτα:
ένα άρωμα»
.
.
Για μένα απομένει κάτι περισσότερο. Μόνο που δεν χωράει σε λέξεις και δεν το μοιράζομαι με άλλους. Οι νύχτες των δώρων είναι μόνο δικές μου και τις θυμάμαι μία-μία.
Ξέρω, πως κάπου στην άκρη της πόλης, σ’ άλλα μπαλκόνια, σ’ άλλες βεράντες, υπάρχουν κι άλλες άγρυπνες ψυχές, αλλά για τον καθένα το πως βιώνει μια νύχτα είναι κάτι το ξεχωριστό.
Υπάρχουν νύχτες μαύρες και νύχτες γαλανές. Νύχτες της θλίψης και νύχτες του χαμόγελου. Νύχτες που ανήκουν σ’ εραστές και νύχτες που ανήκουν σε χαμένους. Νύχτες που καίγεσαι και νύχτες που κρυώνεις.
Νύχτες της απουσίας και νύχτες για δύο. Νύχτες που σε κάνουν να πάρεις το ρίσκο και νύχτες που σε κάνουν να κλειδωθείς καλά μες το δωμάτιο. Νύχτες για εγκλήματα και νύχτες για συμπόνια.
Και κάποιες απ’ αυτές, είμαι εκεί έξω και περιμένω. Να χαράξει για να ξέρω τι κέρδισα. Ποιο ήταν το δώρο μου. Και συνήθως ξέρω…
.
.
.
.
.
AIKATERINI TEMPELI 
Πολύ καλά να περάσεις τον υπόλοιπο μήνα.. Να ξενυχτάς..και να κάνεις ότι σου αρέσει..Και οπως σου αρεσει!
Αγαπω τη νυχτα..αλλα οχι πλεον τα πολυβουα club..Οι πιο ευτυχισμενες στιγμες στη ζωη μου, που συνεχεια οταν θελω να ηρεμησω μου ερχονται στο νου, ειναι βραδιες στη θαλασσα, μεχρι την ανατολη του ηλιου..Καλοκαιρι εννοειται..
Μεγαλη υποθεση να μη σε πιεζει ο χρονος.. παντως..
Απολαυσε καθε στιγμη αυτου του μηνα..
να σαι καλα!
όμορφο είναι να μπορείς να ξενυχτάς
και σίγουρα έχει δώρα η νύχτα, που τη μέρα δεν τα βρίσκεις
(και είναι σπουδαίο που ξέρεις ποιο είναι το δώρο σου! )
Να είσαι καλά, να περάσεις τέλεια τον Αύγουστο, μέρα και νύχτα, όπου κι αν είσαι
Καλό μήνα, και θα τα ξαναπούμε 🙂
Αικατερινη μου ωραια οταν βλεπεις γαλανο ουρανο τη νυχτα,γιατι μερικες νυχτες ειναι πισσα σκοταδι και το ξημερωμα βαρυ.Το βραδυ λειτουργω και γω αρκετα καλα και μου αρεσει να καθομαι και να διαβαζω. Παντα να παιρνεις δωρα απο την νυχτα σου .Φιλακια
σίγουρα η νύχτα δρ είναι σκοτάδι έχει αρώματα και χρώματα.και μια παράξενη σιωπή που όμως λέει πολλά
Roadartist, πράγματι είναι όμορφες και οι νύχτες στη θάλασσα όταν μπορείς να μείνεις δίπλα στο κύμα μέχρι την ανατολή. Ευτύχησα να ζήσω και τέτοιες και σίγουρα θα ‘ρθουν κι άλλες (αν κι όπως κατάλαβες με χαλαρώνουν εξίσου κάποιες φορές και τα αστικά τοπία). Όσο για τη διασκέδαση στα club συμφωνώ. Οι νύχτες θέλουν καλή παρέα και …κουβέντα. Σ’ ευχαριστώ για όλα τα υπέροχα που μου ευχήθηκες κι ελπίζω και για σένα να έρθουν όλα όπως τα θες. Κι όσο για το χρόνο μην του επιτρέπεις να σε πιέζει. Είμαστε που είμαστε ταξιδιώτες σ’ αυτή τη ζωή, δεν χρειάζεται να είμαστε και καταπιεσμένοι ταξιδιώτες. Τα φιλιά μου έχεις! Καλό μήνα.
Νατάσσα μου, εύχομαι το ταξίδι σου να σε βγάλει στις αμμουδιές που ονειρεύτηκες! Καλό μήνα και σε σένα και φυσικά θα τα πούμε όταν επιστρέψεις. Κι επειδή σου αρέσουν παρόμοια με μένα τραγούδια, να σου θυμήσω εκείνο το στιχάκι που έλεγε η Αφροδίτη Μάνου: «Η νύχτα ότι και να γίνει, αναλαμβάνει την ευθύνη…» Να ‘σαι καλά.
Είναι μαύρες όντως Ελευθερία μου μερικές νύχτες, αλλά απο μας εξαρτάται να τις βλέπουμε γαλανές! Σωστά; Όλα στο μυαλό μας είναι, στ’ αλήθεια. Ελπίζω κι οι δικές σου νύχτες να κρύβουν δώρα. Καλό ξημέρωμα…
Αυτή η σιωπή Άλκι, είναι που μ’ αρέσει μερικές φορές, περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Απ’ ότι κατάλαβα κι εσύ απόψε ξύπνιος ως τώρα. Βρεθήκαμε στο blog. Είδες τι σου κάνουν αυτές οι νύχτες; Και ναι, όντως έχουν χρώματα. Κι αρώματα μερικές φορές. Κάποια απ’ αυτά σε γυρνάνε πίσω κι άλλα σε κανουν να θες να κατακτήσεις τον κόσμο. Ελπίζω να είναι όμορφη η συνέχεια … Θα τα πούμε.
Είμαστε που είμαστε ταξιδιώτες σ’ αυτή τη ζωή, δεν χρειάζεται να είμαστε και καταπιεσμένοι ταξιδιώτες. σε βρίσκω αέρινη μπράβο
Σε καταλαβαίνω απόλυτα…. μόνιμα στις 3:00 ξυπνάω και μέχρι τις 5 που με ξαναπαίρνει ο ύπνος πάω κόντά στο παράθυρο.Η θάλασσα απέναντι και το νοτισμένο από τη νύχτα χορτάρι μια μαγεία.Είναι οι καλύτερες ώρες τελικά!
Φιλιά πολλά πολλά
παρακαλώ όσοι έχεται μπλογκ βάλτε το αγγελάκι που χάθηκε ας βοηθήσουμε όλοι ευχαριστώ http://anemos5.blogspot.com/
Η νύχτα μπορεί να φωτίσει όλες εκείνες τις στιγμές που δεν μπορεί η ήμερα.
Καλησπέρα Άλκι. Σήμερα τα είδα τα μηνύματα σου και σ’ ευχαριστώ πολύ για ότι έκανες. Όσο για το παιδάκι δεν ξέρω τι έχει γίνει, αλλά θα περάσω απο σένα να δω. Ευχαρίστως να βοηθήσω αν μπορώ.
Θαλασσινή μου, αφού έχεις τη θάλασσα απέναντι, θα είναι ακόμα πιο όμορφες οι νύχτες σου και είμαι σίγουρη πως κρύβουν για σένα, ένα μεγάλο μεγάλο δώρο… Έχεις και τα δικά μου φιλιά!
Στεριανή ζάλη καλώς ήρθατε. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το ψευδώνυμο σας και μου άρεσε η οπτική σας για τη νύχτα. Πράγματι, το σκοτάδι έχει ένα δικό του ιδιαίτερο φως, για όσους μπορούν να καταλάβουν… Ελπίζω να τα ξαναπούμε.
ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει φῶς εἶδεν μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς
greek-transalation, δεν ξέρω αν θα έρθει αυτό το φως κι αν έρθει, τι θα αποκαλύψει τελικά.
Ίσως και να έχω συνηθίσει στο σκοτάδι.
Αντιλαμβάνομαι όμως την διπλή όψη του νομίσματος. Θα δούμε λοιπόν.
Safe in a womb of an everlasting night
You find the darkness can give the brightest light.
Nick Drake, Fruit Tree
Greek-Translation, τι όμορφο! Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ. Νομίζω, πως θα αξίζει να το μελετήσω στίχο-στίχο..
Μου φέρνουν τελικά και οι μέρες, δώρα..
Να ‘σαι καλά!
Ο μόνος τρόπος για να παράγετε περισσότερο εσωτερικό φως είναι να κάθεστε συνειδητά μέσα στο εσωτερικό σκοτάδι.
Guy Finley, Το Μυστικό να μην κολλάς, σελίδα 278