Ρώμος Φιλύρας: «Η ζωή μου εις το Δρομοκαΐτειον» και άλλα αυτοβιογραφικά.

.

.

Σαν συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, σκέφτηκα σήμερα να σας παρουσιάσω ένα ακόμα σχετικό βιβλίο. Όπως είναι φανερό απ’ τον τίτλο, αναφέρεται στον Ρώμο Φιλύρα και φωτίζει πολλές και άγνωστες πτυχές της ζωής του. Κυκλοφόρησε το 2007 απ’ τις Εκδόσεις «Καστανιώτη» και συμπεριλαμβάνει το αφηγηματικό κείμενο «O θεατρίνος της ζωής», (που κυκλοφόρησε αυτοτελώς το 1916), και δύο άλλα αυτοβιογραφικά κείμενα: «H ζωή μου εις το Δρομοκαΐτειον», και «H παράδοξη αυτοβιογραφία μου». Ο Φιλύρας σ’ ένα εκ βαθέων κείμενο, αφηγείται το πώς βίωσε τον εγκλεισμό του στο γνωστό ίδρυμα και τι σκέψεις περνούσαν απ’ το μυαλό του, όσο βρισκόταν εκεί. Το παρακάτω απόσπασμα που επέλεξα, αναφέρεται στο θάνατο:

.

«Ο μόνος που μας θυμάται συχνά είν’ ο θάνατος. Ακούει τη μυστική μας επίκλησι, στο αργό ατελείωτο μέτρημα των ραθύμων στιγμών της βαρυθυμίας μας, την άφωνη εκ βαθέων ευχή μας, απάνω στον ταραγμένο ύπνο μας, κι έρχεται, παρηγορητής και γοργοεπήκοος, κομίζοντας τα υπέρτατα δώρα του τα γλυκόπιοτα δυνατά βάλσαμά του, που μας χαρίζουν ό,τι δεν μπορούν να μας χαρίσουν η βερονάλη και η χλωράλη ούτε κανένα ναρκωτικό ή παυσώδυνο… την τελειωτική, την υπέρτατη κάλμα… τη γλυκειά δροσοπαροχή λύτρωσι… Πόσες φορές δεν τον ονειρεύονται στον ύπνο του και στον ξύπνο, τα πολυβασανισμένα νευρόσπαστα των ψυχώσεων, στα τραγικά φωτεινά τους διαλείμματα, πόσες φορές δεν ονειρεύονται να τους χαμογελά, σα μια θαμπή ελπίδα γλυκοχαραυγής, ανάμεσα από την αχλύ και τον ζόφο, που τους σκεπάζει τα ταραγμένα τους λογικά… Και ξέρουν πως το γλυκό τους όνειρο, η ελπίδα κι η γλυκαπαντοχή των βασανισμένων, αργά ή γρήγορα, θα στέρξη μια φορά. Είνε κι αυτό μια παρηγοριά, η μοναχή εδώ μέσα παρηγοριά μας… Όλοι κι αν μας ξεχάσουν, αυτός θα θυμηθή…»

Μπορείτε όμως να διαβάσετε κι εσείς αποσπάσματα απ’ την «Παράδοξη Αυτοβιογραφία» του, στο Σπουδαστήριο του Νέου Ελληνισμού, κάνοντας κλικ εδώ. Αξίζει να αναφέρουμε, πως η «Παράδοξη αυτοβιογραφία του ποιητού Ρώμου Φιλύρα» δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Οικογένεια», το 1927. Ο «Θεατρίνος της ζωής» κυκλοφόρησε αυτοτελώς το 1926 και η «Ζωή μου εις το Δρομοκαΐτειον» το 1929 στην «Καθημερινή», δύο χρόνια μετά την εισαγωγή του ποιητή στο ίδρυμα. Την φιλολογική επιμέλεια του σπουδαίου αυτού βιβλίου, τον πρόλογο και τα επιλεγόμενα έχει κάνει ο καθηγητής Γιάννης Παπακώστας.

.

Σας προτείνω πάντως, να διαβάσετε κι αυτό το άρθρο του Βασίλη Κ. Καλαμαρά που δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία», αλλά κι αυτό του Δημήτρη Χουλιαράκη που δημοσιεύτηκε στο «Βήμα», για να μάθετε περισσότερα αυτοβιογραφικά στοιχεία για έναν ίσως παραγνωρισμένο λογοτέχνη, που άξιζε και αξίζει να τον προσέξουμε περισσότερο.-

.

.

.

.

.