…
…
Tην Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008 και ώρα 9 το πρωί, το Δίκτυο Ψυχικής Υγείας και Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης, θα πραγματοποιήσει συγκέντρωση διαμαρτυρίας απέναντι από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στην οδό Αριστοτέλους 19. Στο παρακάτω Δελτίο Τύπου, που αναδημοσιεύουμε, μπορείτε να διαβάσετε όλες τις σχετικές λεπτομέρειες. Με την ευκαιρία, θα ήθελα να σας προτείνω να επισκεφτείτε και το blog http://psi-action.blogspot.com/. Το «psi-action» ενδιαφέρεται για θέματα σχετικά με την ψυχική υγεία και την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση. Είναι ενάντια στη βία και την καταπάτηση των δικαιωμάτων των ανθρώπων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα. Σχολιάζει και δημοσιοποιεί στάσεις και πρακτικές, από όπου και αν προέρχονται, που εμποδίζουν ή/και υποβαθμίζουν την προσπάθεια για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση στη χώρα μας… Το διαβάζω και σας προτείνω να το παρακολουθείτε κι εσείς. Δείτε και τα video που υπάρχουν εκεί. Θα καταλάβετε γιατί.
.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
.
Οι φορείς που υλοποιούν, εδώ και 25 χρόνια, με υπευθυνότητα και σεβασμό απέναντι στους ψυχικά πάσχοντες, ένα μεγάλο μέρος της αποασυλοποίησης και της μεταρρύθμισης των ψυχιατρικών υπηρεσιών, εκπέμπουν σήμα κινδύνου και κραυγή απόγνωσης.
Συγκεντρωνόμαστε μαζί με ασθενείς, εργαζόμενους, εκπροσώπους συλλόγων χρηστών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, συλλόγων οικογενειών ατόμων με ψυχικά προβλήματα για να ενημερώσουμε τους πολίτες ότι με ευθύνη από της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης μέσω της αθέτησης καταβολής των οφειλομένων, βρισκόμαστε στην οριακή κατάσταση:
- Επικείμενης διακοπής λειτουργίας Μονάδων που αναδέχθηκαν ψυχιατρικούς ασθενείς από Δημόσια Ψυχιατρεία, στα πλαίσια του προγράμματος αποασυλοποίησης, μετά από ανάθεση από το Ελληνικό Δημόσιο.
- Άμεσης απειλής απόλυσης θεραπευτών.
- Απειλής αθρόας επιστροφής ψυχικά ασθενών στα Δημόσια Ψυχιατρεία με την διαδικασία του ακούσιου εγκλεισμού.
- Παράλληλης απειλής βλάβης της ψυχικής υγείας, της σωματικής ακεραιότητας και της εν γένει προσωπικότητας των αρρώστων.
- Κινδύνου για τις οικογένειές τους και το κοινωνικό σύνολο.
Οι φορείς αυτοί βρίσκονται αντιμέτωποι με τον πραγματικό κίνδυνο διακοπής της λειτουργίας των δομών τους, παρά τις δραματικές προσπάθειες που έχουν καταβάλει όσοι εργάζονται σ’ αυτούς τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτό οφείλεται στην προσπάθεια απαξίωσης των φορέων και του έργου τους από την πλευρά του ΥΥΚΑ με τους ακόλουθους τρόπους:
Περικοπή χρηματοδοτήσεων και επαναλαμβανόμενες καθυστερήσεις. Έως και τον 11ο του 2008 έχουν εξασφαλιστεί 44 αντί 76 εκατ. ευρώ που απαιτούνται. Στους περισσότερους φορείς όμως έχει διατεθεί λιγότερο από το 40% των απαιτούμενων πόρων.
Προσπάθεια συκοφαντίας των φορέων μέσω ψευδών και περιπλανητικών δηλώσεων (π.χ. ότι οι φορείς έχουν τα χρήματα και δε τα διαθέτουν στους εργαζομένους, ότι οι φορείς θα έπρεπε να χρηματοδοτούνται απολογιστικά, ότι τα προβλήματα χρηματοδότησης οφείλονται σε καθυστερήσεις από την πλευρά των φορέων, ότι στους φορείς παρουσιάζονται φαινόμενα οικονομικών ατασθαλιών και παράνομων πράξεων κοκ, ότι το ΥΥΚΑ μπορεί να «απορροφήσει» τους εργαζόμενους σε ΝΠΔΔ κοκ).
Δηλώνοντας ότι τα προβλήματα έχουν ήδη λυθεί μέσω μέτρων που είναι δύσκολο να εφαρμοστούν ή απαιτείται ακόμα χρόνος για την εφαρμογή τους (η σύμβαση με τους ασφαλιστικούς φορείς περιέχει αρκετά σημεία που χρήζουν αναθεώρησης για να μην παρουσιαστούν προβλήματα στην λειτουργία των δομών και στη συνεργασία των φορέων με τους ασφαλιστικούς οργανισμούς).
Την έλλειψη ιδιαίτερου ολοκληρωμένου νομικού πλαισίου για τα ατομικά δικαιώματα αυτών των ασθενών, καθώς και διοικητικο-οικονομικού πλαισίου υποστήριξης της συνέχισης των έργων του προγράμματος «Ψυχαργώς β’ φάση» μετά την περίοδο συγχρηματοδότησης όπως προκύπτει από τις απαντήσεις που κατά καιρούς δίνει η πολιτική ηγεσία του Υ.Υ.κ.Κ.Α. σε ερωτήσεις βουλευτών.
Οι πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπουργείου συμπεριφέρονται με αλαζονεία και έπαρση, αρνούνται να κάνουν ένα ουσιαστικό διάλογο με εμάς, ενώ επιπλέον εφευρίσκουν ανακριβή επιχειρήματα που διοχετεύουν στον Τύπο και τα Μ.Μ.Ε., ενώ είναι προφανές, ότι το Υπουργείο, όταν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του στο ακέραιο –όπως οφείλει, αλλά δεν πράττει- δεν κάνει σε κανέναν χάρη ή κοινωνική πολιτική ως προς την χρηματοδότηση των Μονάδων και τούτο διότι: α) υπήχθη σε στρατηγικές της Ε.Ε. που το υποχρέωσαν να προβεί στην αποασυλοποίηση και στην ανάπτυξη κοινοτικών Μονάδων Ψυχικής Υγείας, ιδιαίτερα για παιδιά και εφήβους, β) το ίδιο το κράτος κέρδισε από τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. και μείωσε το κόστος από τη συντήρηση των αρρώστων στα δημόσια Καταστήματά του και συνεπώς, γ) η καταβολή κάλυψης των δαπανών λειτουργίας των Μονάδων αποτελεί συμβατική του υποχρέωση και όχι οικειοθελή παροχή.
.
Η ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ
ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ
ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΥΥΚΑ
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙΣ –
ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ –
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ –
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ –
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΣΥΛΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ
ΟΧΙ ΣΕ ΝΕΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΛΕΡΟΥ
…
AIKATERINI TEMPELI 
Αυτό που συμβαίνει στο χώρο της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα είναι αποτρόπαιο και σκανδαλώδες. Πολύ φοβάμαι όμως ότι, εκτός το Υπουργείο Υγείας που φημίζεται εξάλλου για την εγκληματική του αδιαφορία, κάπου κάτι πήγε στραβά με τους καθοδηγητές της ψυχικής μεταρρύθμισης. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν προχωράς σε τόσο μεγάλους σχεδιασμούς και εφαρμογές με την ελπίδα και την καλη πίστη ότι ίσως στο μέλλον θα έχεις την εύνοια του Υπουργείου. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει περαιτέρω χρηματοδότηση των δομών εκ των έσω, μόνο από την Ευρώπη, για ακόμα μία φορά. Που και πάλι δύσκολο γιατί τα λεφτά που απορροφήθηκαν αρκούσαν για να καλύψουν διπλάσια και τριπλάσια μεταρρυθμιστικά έργα. Ας ψάξουν τώρα να βρουν που φαγώθηκαν τα λεφτά αυτά κι ας απαντήσουν και στους άνεργους επαγγελματίες της ψυχικής υγείας που δημιούργησαν.
Την καλημέρα μου
Ποιοι είναι οι μεγάλοι σχεδιασμοί και οι εφαρμογές ?
Το να ζουν οι άνθρωποι με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης ?
Το αυτονόητο σε αυτή τη χώρα θα θεωρείται πάντα «δύσκολο να εφαρμοστεί» ?
Καλώς ήρθατε Silentcrossing και Αcv. Προσωπικά διαφωνώ κάθετα, με όσα το κείμενο του Δικτύου αναφέρει, αλλά το δημοσίευσα, τηρώντας τη ρήση του Βολταίρου: «Μπορεί να διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να μπορείς να τα λες». Στην ουσία, συντάσσομαι πλήρως με την ανακοίνωση της Πανελλήνιας Επιτροπής (πρώην) Χρηστών και Επιζώντων της Ψυχιατρικής, την οποία μπορείτε να δείτε σήμερα, αναρτημένη στο blog. Θα απαντήσω εν ευθέτω χρόνο στον καθένα σας ξεχωριστά μιας και θίξατε σημαντικές πτυχές του προβλήματος, που έχει σημασία να συζητηθούν. Σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας.
Καλημέρα.
Silentcrossing, όσοι αυτοχρίστηκαν καθοδηγητές της ψυχικής μεταρρύθμισης και έφτιαξαν ένα σωρό οικοτροφεία-ιδρύματα ανά την Ελλάδα, δεν σημαίνει ότι ήταν κιόλας άτομα που ειλικρινά στόχευαν στην δημιουργία νέων προτύπων φροντίδας, στήριξης και πρόληψης. Θα σου πω μόνο, οτι πολλοί απ’ αυτούς που όντως ενδιαφέρονται για τους ψυχικά πάσχοντες και έχουν δώσει τον αγώνα τους στο πλευρό τους, δεν ανακατεύτηκαν με την όλη ιστορία, μιας και διαφωνούσαν με την λογική της χωροταξικής μετεγκατάστασης των ψυχικά πασχόντων, στο όνομα της άμεσης απορρόφησης κονδυλίων και χωρίς ουσιαστικό όραμα για την ψυχική υγεία συνολικότερα.
Εννοείται πως εδώ και δεκαετίες θα έπρεπε να έχει δημιουργηθεί και κυρίως να έχει υποστηριχτεί για να λειτουργήσει, δίκτυο κοινοτικών υπηρεσιών, μέσω του οποίου θα μπορούσε να επιτευχθεί η κατ’ ουσίαν κι όχι κατ’ όνομα αποασυλοποίηση. Εννοείται ότι θα έπρεπε να έχουν δημιουργηθεί εναλλακτικοί χώροι φροντίδας ακόμη και χωρίς τη χρήση ψυχοφαρμάκων, όπως συμβαίνει άλλωστε σε χώρες του εξωτερικού και να έχει προαχθεί το μοντέλο της αυτοβοήθειας. Εννοείται οτι θα έπρεπε να έχουν καταργηθεί οι καθηλώσεις εν γένει, εννοείται οτι θα έπρεπε να εφαρμόζονται στην πράξη τα δικαιώματα των ψυχικά πασχόντων, εννοείται ότι θα έπρεπε να έχουν υποστηριχτεί οι ΚοιΣΠΕ και να έχουν δημιουργηθεί νέες θέσεις εργασίας κτλ κτλ. Αλλά αυτονόητα σ’ αυτή την χώρα δεν υπάρχουν, ειδικά στο χώρο της Υγείας. Οπότε, δεν υπάρχει και Εθνικός Σχεδιασμός για τέτοια ζητήματα.
Όταν βρέθηκαν τα κοινοτικά κονδύλια, ενδιαφέρθηκαν οι ιθύνοντες να τα απορροφήσουν όπως-όπως και έτσι στήθηκε η βιτρίνα της απο-ασυλοποίησης, μέσω τάχα μη-κερδοσκοπικών οργανώσεων. Δούλεψα σε κάτι τέτοια «ψυχομάγαζα» και ξέρω την κατάσταση, απο πρώτο χέρι. Τα χρήματα φαγώθηκαν αποδεδειγμένα απ’ τους επιτήδειους. Για δες εδώ αυτό το link που δεν κουράζομαι να το προτείνω για ανάγνωση σε όσους ενδιαφέρονται: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8470&pubid=958460 Για να πάρεις μια πρώτη ιδέα, αρχίζει ως εξής: «Τιμολόγια από σούπερ μάρκετ για αγορές καπνιστού σολομού, προσούτο Πάρμας και ουίσκι 12 και 15 ετών… Παραστατικά καταστημάτων για ρούχα και παπούτσια που είναι η τελευταία λέξη της μόδας. Αλλά και παρακράτηση εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ από τις συντάξεις και τα επιδόματα των ψυχικά ασθενών, καταγράφει πόρισμα-σοκ του Σώματος Επιθεωρητών Δημόσιας Υγείας σε μονάδες κοινωνικής αποκατάστασης που λειτουργούν στο πλαίσιο της αποασυλοποίησης». Να λοιπόν, που πήγαν τα χρήματα…
Δυστυχώς, πολλοί πλήρωσαν τα σπασμένα αυτής της κατάστασης, με πρώτους και καλύτερους όπως ήταν αναμενόμενο τους ψυχικά πάσχοντες. Η μπάλα πήρε, για να το πω απλά και πολλούς συναδέλφους μας, που μπλέχτηκαν στα γρανάζια της όλης κατάστασης κι είτε παλεύουν ακόμα ή προτίμησαν την ανεργία, γιατί ξέρεις τι συμβαίνει; Σε τέτοιες περιπτώσεις, η παρουσία μας σε τέτοια εγχειρήματα, παρά τους σοβαρούς βιοποριστικούς λόγους που όλοι έχουμε, γίνεται σιωπηλή συνενοχή. Κι αυτό κάποιοι απο μας, δεν μπορούν να το δεχτούν. Ορισμένα πράγματα, δεν επιτρέπεται να γίνονται στο όνομά μας.
ACV, σου προτείνω να διαβάσεις τι έγραψα ακριβώς παραπάνω και θα δεις οτι στην ουσία συμφωνούμε. Αυτονόητα σ’ αυτή τη χώρα, δεν υπάρχουν, ειδικά σ’ ότι αφορά στο χώρο της Υγείας, αλλά και όχι μόνο. Δυστυχώς! Ακόμα ζούμε σ’ έναν ψυχιατρικό Μεσαίωνα και δεν βλέπω να βγαίνουμε κι εύκολα απ’ αυτόν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κάνουν γι’ αυτό, μια χούφτα άνθρωποι. Ακόμα ζούμε σε καθεστώς αναγκαστικών νοσηλειών, καθηλώσεων, συνεχούς συνταγογράφησης ψυχοφαρμάκων κ.ο.κ. Μπορείς να δεις κι εσύ κάποια πράγματα που αναφέρονται στο παρακάτω link, για περισσότερες πληροφορίες: http://www.psyspirosi.gr/. Απέχουμε πολύ απ’ το να ζουν οι ψυχικά πάσχοντες όπως γράφεις, με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Προέχει να περιθάλπτονται με αξιοπρέπεια και να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματά τους, όπως θα έπρεπε να συμβαίνει άλλωστε με κάθε Έλληνα πολίτη.
Έγραψα ένα σχόλιο, με τις απόψεις μου στην ανάρτησή σας με θέμα: «ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ (ΠΡΩΗΝ) ΧΡΗΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ»
Από προσωπική εμπειρία, έχοντας περάσει και από τους δύο τομείς (ΜΚΟ, δημόσιο), πιστεύω ότι καταχραστές όπως και επικίνδυνοι επαγγελματίες υπάρχουν παντού. Επίσης, συνάντησα αξιόλογους επαγγελματίες και σημαντικές προσπάθειες και στους δύο τομείς.
Δεν μπορεί να «κατηγορεί» ο δημόσιος τομέας τους ΜΚΟ για διαφθορά (για ευνόητους λόγους). Ας κοιτάξει ο καθένας να «καθαρίσει» το χώρο του από αυτά τα φαινόμενα, αν και αμφιβάλλω.
Όσο για τους χρήστες των υπηρεσιών ας συσπειρωθούν όλοι για να διεκδικήσουν τα διακαιώματά τους και να καταγγείλουν τις παραβιάσεις, είτε από τον δημόσιο τομέα, είτε από τις ΜΚΟ.
Υπάρχει ένας τεράστιος κίνδυνος. Να εμπλακούν οι χρήστες στην χρόνια διαμάχη των δύο τομέων. Ας το αναλογιστούν οι όποιοι «καλοθελητές» βοηθούν τις οργανώσεις των χρηστών (δεν εννοώ τους ίδιους τους χρήστες). Οι χρήστες έχουν κοινά αιτήματα, μην τους βάζετε μπροστά για οποιαδήποτε σκοπιμότητα. Όποιος μιλά για χειραφέτηση των χρηστών, να προσέξει τη διαφορά μεταξύ χειραφέτησης και χειραγώγησης.
Ήδη κατάφεραν να το κάνουν με τους λειτουργούς υγείας και είναι χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα. Οι προσωπικές διαμάχες (για το ποιός είναι ο μπροστάρης της μεταρρύθμισης) δεν αφορούν τους υπόλοιπους. Είκοσι χρόνια αυτή η ιστορία.
Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία να συζητήσουμε ένα ευαίσθητο θέμα στο έχουν εμπλακεί πολλοί «θεωρητικοί».
Αν και καθυστερημένα, χαίρομαι ιδιαίτερα που το μπλογκ σου αποτελεί αφορμή για γόνιμο και δημιουργικό διάλογο. Νομίζω ότι συμφωνούμε στις ιδέες μας και στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα.
Επί της ουσίας δεν έχω να προσθέσω κάτι επιπλέον. Όσοι είμαστε στο χώρο τα ξέρουμε καλά τα πράγματα και οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αηδιάσει με αυτή την ιστορία, αλλά και με όσα συμβαίνουν στον ευρύτερο χώρο των υπηρεσιών υγείας.
Θέλω όμως να παρατηρήσω κι εγώ με τη σειρά μου ότι ο κυριότερος ρόλος των ΜΚΟ, πέρα από τις υπηρεσίες που καλούνται να παρέχουν ως δεκανείκι των ανύπαρκτων πολιτικών υγείας, παιδείας, απασχόλησης και δικαιοσύνης στην Ελλάδα, είναι ο καταγκελτικός. Και εδώ υπάρχει ένα τεράστιο θέμα, που ξεφεύγει από το συγκεκριμένο ποστ, αλλά κάποια στιγμή πρέπει ο κόσμος να γνωρίζει τι γίνεται.
Και εξηγούμαι: Έχω την ευτυχία να εργάζομαι σε μία ΜΚΟ που για δεκαετίες βρίσκεται στο πλευρό ανθρώπων που έχουν ανάγκη. Οι υπηρεσίες της δεν αφορούν τόσο στην υγεία, αλλά σε μία ευρύτερη ψυχοκοινωνική στήριξη. Άρα, είμαι σε θέση να γνωρίζω και να αξιολογώ με καθαρό πια μάτι τι συμβαίνει στις ελληνικές ΜΚΟ.
Βγάζω απέξω τη ΜΚΟ στην οποία συμμετέχω, καθώς και λίγες ακόμα, αφού έχουν δώσει διαπιστευτήρια πια για πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες. ΌΜΩΣ…Τι γίνεται με την πλειοψηφία των λαοπρόβλητων οργανώσεων; Που όταν έρχεται η ώρα να βγουν προς τα έξω και να καταγγείλον τη σαπύλα του συστήματος κάνουν πίσω μην τυχόν και χάσουν κανένα εκατομμυριάκι; Που οι ιδιοκτήτες τους γίνονται πολυεκαομμυριούχοι από τη μια μέρα στην άλλη; Που απορροφούν προγράμματα και κονδύλια από παντού χωρίς να έχουν καμία ιδέα περί διαχείρισης και περί κοινωνικής πολιτικής; Που ξεκινάνε έλεγχοι για τα οικονομικά τους και σταματάνε στο δρόμο με υπουργικές εντολές; Που παρουσιάζουν μεγάλα έργα αλλά στην πραγματικότητα αντιμετωπίζουν τους εξυπηρετούμενους τους περίπου σαν ζώα;
Για ευνόητους λόγους και για να μη θέσω σε οποιονδήποτε κίνδυνο το μπλογκ σου δεν αναφέρομαι σε ονόματα. Πολύ ευχαρίστως θα αναφερθώ συγκεκριμένα στο δικό μου μπλογκ κάποια στιγμή.
και πάλι σε ευχαριστώ για το χώρο και το χρόνο.
Υ.Γ. «Σε τέτοιες περιπτώσεις, η παρουσία μας σε τέτοια εγχειρήματα, παρά τους σοβαρούς βιοποριστικούς λόγους που όλοι έχουμε, γίνεται σιωπηλή συνενοχή». Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σύμφωνο με βρίσκεις…Δυστχώς συναντώ συχνά πια άνθρώπους της ηλικίας μου να ζουν και να δουλεύουν με σκυμμένο το κεφάλι…
Acv, απάντησα πρώτα στο άλλο σου σχόλιο, οπότε θα φροντίσω εδώ να μην επαναληφθώ. Εξακολουθώ να σου γράφω στον ενικό, μιας και νόμιζα οτι στον ενικό μιλούσαμε εξ’ αρχής, κι ελπίζω να μην σε πειράζει. Είναι η οικειότητα που αισθάνομαι αν θες, με σας τους συναδέλφους.
Το μόνο που θέλω να τονίσω, είναι, πως όταν γίνεται αναφορά στη «χειραγώγηση», είναι σαν να θεωρείται δεδομένο πως οι ψυχικά πάσχοντες είναι εκ φύσεως και θέσεως άβουλοι και υποβόλιμοι εσαεί και κάτι τέτοιο, συγνώμη, αλλά δεν μπορώ να το δεχτώ. Δεν ξέρω αν είδες τη συνέντευξή τους στην ΕΡΤ3, πριν από κάποιους μήνες σε βραδνή εκπομπή, στην οποία ήταν και παρόντες στο στούντιο. Ο λόγος που άρθρωσαν ήταν σαφέστατος και καθαρός. Δεν άφηνε κανένα περιθώριο για να σκεφτεί κάποιος, ότι χειραγωγούνται και καθοδηγούνται.
Εξάλλου χρόνια τώρα, υπάρχουν ανάλογες οργανώσεις (πρώην) Χρηστών και Επιζώντων της Ψυχιατρικής στο εξωτερικό κι έχω κι εγώ εδώ σχετικό link. Δεν πρέπει λοιπόν να είμαστε δύσπιστοι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, όταν τους βλέπουμε ισορροπημένους και πάλι, μετά την όποια απόκατάστασή τους. Δεν πρέπει να πιστεύουμε ότι παρ’ όλα αυτά, δεν είναι παρά τα φερέφωνα κάποιων «καλοθελητών». Εκτός κι αν θεωρούμε τις ψυχικές διαταραχές ανίατες και τους ψυχικά πάσχοντες, ανθρώπους υποδεέστερους, που δεν πρόκειται ποτέ να ανακάμψουν και να θεραπευτούν.
Εσύ, δεν μου έδωσες την εντύπωση ότι κάτι τέτοιο πιστεύεις, απ’ όσα με μεγάλη ευαισθησία έγραψες ως τώρα εδώ, οπότε υποθέτω οτι ο εστιασμός σου στη διαμάχη των λειτουργών υγείας που δικαίως σε ενοχλεί, είναι που σε έκανε να γράψεις ότι έγραψες, όπως το έγραψες. Για ότι έχω καταλάβει λάθος, εδώ είμαι για να το συζητήσουμε και να το λύσουμε. Κι εγώ σ’ ευχαριστώ που κατέθεσες σ’ αυτό το blog τις απόψεις σου. Είναι χαρά μου και τιμή μου να συζητώ τέτοια θέματα, έστω και μέσω Διαδικτύου, με ανθρώπους που ειλικρινά ενδιαφέρονται.
Silentcrossing, συμφωνούμε. Λίγες είναι οι ΜΚΟ που λειτουργούν σωστά. Στην συντριπτική τους πλειοψηφεία, οι οργανώσεις αυτές διοικούνται από ανθρώπους που προσκυνούν μόνο τα ευρώ και συχνά έχουν βλέψεις για πολιτική καριέρα. Παρουσιάζονται με προσωπεία κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά φέρονται στους πάσχοντες όπως εύστοχα έγραψες, σαν σε ζώα. Τα ερωτήματά σου τα είπαν όλα. Είναι φανερό ότι γνωρίζεις τι γίνεται κάτω απ’ το τραπέζι. Κι εγώ σ’ ευχαριστώ που πέρασες και χαίρομαι που έχεις blog για να τα λέμε και πιο συχνά. Θα σ’ επισκεφτώ συντόμα, επισήμως. Ήδη πάντως ήρθα και σε διάβασα αρκετές φορές…
Επανέρχομαι για μια διευκρίνηση, γιατί μόλλον παρερμηνεύτηκαν αυτά που έγραψα. Διαφωνώ κάθετα με το «οι ψυχικά πάσχοντες είναι εκ φύσεως και θέσεως άβουλοι και υποβόλιμοι». Σαφώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ούτε το έγραψα, ούτε το υπαινίχθηκα. Εξάλλου, πιο κάτω γράφω: «Ήδη κατάφεραν να το κάνουν με τους λειτουργούς υγείας» δεν με ρωτήσατε αν θεωρώ τους λειτουργούς υγείας άβουλους και υποβόλιμους.
Δυστυχώς όμως γίνεται προσπάθεια χειραγώγησης και οποιοσδήποτε μπορεί να πέσει στην παγίδα (όχι μόνο οι ψυχικά ασθενείς). Αν και δεν πρέπει να αγνοούμε την ιατρική – ψυχιατρική εξουσία και την επίδρασή της στους θεραπευομένους.
Να μην είμαστε καχύποπτοι, αυτό προσπάθησα να πω και ας σκεφτούμε ότι υπάρχουν λειτουργοί με ήθος και στους δύο τομείς, όπως και ανήθικοι (εγώ αυτό γνώρισα και αυτό καταθέτω). Τώρα ο καθένας και εδώ και παντού μιλάει προφανώς από αυτά που βίωσε στη δουλειά του (ή και από αυτά που άκουσε από τρίτους, που είναι λίγο πιο επικίνδυνο). Πρότεινα να μην γενικεύουμε και εξακολουθώ να το προτείνω.
Κατά τα άλλα συμφωνώ με όλους σας και σας χαιρετώ.
Το μέρος του κειμένου μετά το «σας χαιρετώ» έμεινε από λάθος μου, ας διαγραφεί αν είναι δυνατόν. ευχαριστώ
Αcv ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις σου. Είναι καθαρό τώρα το πως σκέφτηκες, σε μένα τουλάχιστον.
Και να μην συμφωνούμε, κατά τη γνώμη μου δεν τρέχει τίποτα. Σημασία έχει που κοιτάζουμε προς την ίδια κατεύθυνση.
η ψυχιατρικη μεταρρυθμιση ψυχοραγει αφου εκλεισε ηδη ο πρωτος ξενωνας.
και λυπαμαι πολυ γι αυτο. πριν ενα χρονο προβλεψα το κλεισημο ξενωνων και οικοτροφειων. σαν εργαζομενη στον τομεα της ψυχικης υγειας ειχα το θαρρος να λεω τις αποψεις μου για την κακη λειτουργεια και την λαθος αντιμετωπιση στους ψυχικα πασχοντες απο νεοπροσληφθεντες νοσηλευτες καθως δεν ειχαν καν κλινικη εμπειρια αλλα ουτε την ειδικη εκπαιδευση.
Η αποψη μου ειναι οτι οι ξενωνες ειναι αποτυχια και οχι δεν βοηθησαν τουσ ψυχικα πασχοντες αλλα αντιθετως κατευθυνουν την ψικη υγεια των ατομων αυτων σε λαθος πορεια.
δεν φοβαμαι να πω πως η ψυχικη παρακολουθηση απο ψυχιατρους και ψυχολογους στους ξενωνες και οικοτροφεια στηριζεται σχεδον εξ ολοκληρου στην ενημερωση των γιατρων απο τους νοσηλευτες.
οι ψυχικα πασχοντες εχουν την αναγκη συχνου διαλογου με τους γιατρους αλλα επειδη δεν την εχουν απευθυνονται στους νοσηλευτες.
δινουν ομςσ οι νοσηλευτες τις σωστες απαντησεις? αν δεν τησ δωσουν κατηγορουνται οτι παραβιασαν τα καθηκοντα τους και μπηκαν σε αλλα χωραφια. ελα ομως που οι νοσηλευτες βρισκονται συχνα αντιμετωποι με την αναγκη αυτη των φιλοξενουμενων. η απουσια των γιατρων στο μεγαλειο της!!!!!
η δεν κακη διαχειρηση των χρηματων των πακετων βρισκεται σε ενα αλλο μεγαλειο.
μετα τιμης μια νοσηλευτρια που αγαπαει την δουλεια της και τους φιλοξενουμενους.
Κέλυ, καλώς ήρθατε. Κι εγώ συμφωνώ πως οι ξενώνες, τα οικοτροφεία κτλ. που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο δεν βοήθησαν τους πάσχοντες, αλλά έστρεψαν και το όλο εγχείρημα της αποασυλοποίησης σε λάθος κατεύθυνση. Κι έχετε δίκιο να λέτε πως πολλές φορές οι νοσηλευτές όπως εσείς, φέρουν το βάρος της φροντίδας των πασχόντων και έρχονται αντιμέτωποι με τα διλήμματα τους, τόσο για το ρόλο τους, όσο και για την επάρκεια τους. Όλοι θύματα του ίδιου συστήματος είμαστε πάντως, αλλά αυτοί που κυρίως πληρώνουν την «ζημιά» είναι οι ψυχικά πάσχοντες, κι αυτό είναι το πιο λυπηρό απ’ όλα. Προσωπικά έχω ξαναπεί εδώ, πως θεωρώ ότι σχεδόν όλα τα χρήματα που δόθηκαν από ευρωπαϊκά κονδύλια για την αποασυλοποίηση, κατέληξαν στα χέρια ορισμένων επιτήδειων που πλούτισαν εις βάρος των πασχόντων, αλλά και των εργαζομένων στις δομές τους. Κοινό μυστικό δεν είναι αυτό άλλωστε; Η Υγεία είναι μέλημα του κράτους, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους, αλλά στην πράξη όλοι ξέρουμε τι γίνεται. Έχει νόημα όμως, να προσπαθήσουμε όσοι τουλάχιστον ενδιαφερόμαστε, ώστε ν’ αλλάξει αυτή η αποτροπιαστική και ζοφερή κατάσταση.
Σας ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σας. Σας τιμά ο προβληματισμός σας.