Εξάρτηση απ’ το Διαδίκτυο-Η σκοτεινή πλευρά..

.

Δεν ξέρω πόσοι από σας, διαβάσατε μια είδηση που δημοσιεύτηκε πρόσφατα κι αφορούσε δύο γονείς, που παραμέλησαν μέχρι θανάτου το μωρό τους, για χάρη της  ψηφιακής τους «κόρης» (έπαιζαν το παιχνίδι Ρrius Οnline),  αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινή και προφανώς αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, όσον αφορά την εξάρτηση ενηλίκων απ’ το Διαδίκτυο. Εντελώς συμπτωματικά, έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ χτες,  που αφορούσε σε ένα άλλο πολυσυζητημένο παιχνίδι, το «Second Life», κι αναφερόταν σ’ αυτό, πως συγκεντρώνει τουλάχιστον 200.000 χρήστες ημερησίως, οι οποίοι περνούν εκεί, περίπου 4 ώρες. Σ’ αυτό στήνουν μια άλλη ζωή, διαφορετική απ’ την πραγματική τους, μια ζωή ίσως όπως την ονειρεύονται, αλλά πέρα για πέρα πλασματική.  Μπορούν να δουλεύουν, μπορούν να αγοράζουν διάφορα προϊόντα και υπηρεσίες, να συνάπτουν σχέσεις, να πετούν καταργώντας τους νόμους τις βαρύτητας, να σκοτώνουν, να παίζουν πορνογραφικά παιχνίδια (δείτε εδώ σχετική δημοσίευση) ακόμη και να παντρεύονται. Και φυσικά αυτό το παιχνίδι, δεν είναι το μόνο, που βοηθά στο να διαφεύγει κανείς απ’ την πραγματικότητα.

Αν σκεφτείτε ότι γίνεται λόγος για εξάρτηση (internet addiction disorder), όταν το άτομο τείνει τις 40 ώρες εβδομαδιαίως on line (σ’ αυτές δεν υπολογίζονται οι ώρες που για επαγγελματικούς λόγους βρίσκεται κανείς δικτυωμένος) και το 2008, κινεζική έρευνα κατέδειξε ότι περισσότεροι από τέσσερα εκατομμύρια  έφηβοι ήταν συνδεδεμένοι στο Διαδίκτυο τουλάχιστον έξι ώρες ημερησίως, καταλαβαίνετε ότι είναι αδύνατον να οριστεί παγκόσμια ο αριθμός των εθισμένων χρηστών (‘I link therefore I exist’). Ωστόσο, έχει μεγάλη σημασία να διευκρινίσουμε ότι πέρα από το χρόνο που περνά κανείς στο Internet, ρόλο παίζει και το πως ‘αξιοποιεί’ αυτό το χρόνο. Τα εθισμένα άτομα, προτιμούν να τον περνούν σε κοινωνικά δίκτυα  (που σε πολλές περιπτώσεις καλύπτουν την αδυναμία τους να συσχετιστούν ουσιαστικά με άλλους ανθρώπους στην καθημερινή τους ζωή), έχουν μια μόνιμη και διαρκή ανάγκη να είναι συνεχώς συνδεδεμένα στον παγκόσμιο ιστό και να αυξάνουν τον χρόνο παραμονής τους εκεί προκειμένου να νιώσουν ικανοποίηση, αδυνατούν να μειώσουν τον χρόνο ενασχόλησης τους με το Διαδίκτυο, έχουν εμμονικές σκέψεις για το τι μπορεί να συμβαίνει  στο Δίκτυο (στις περιπτώσεις που για κάποιο λόγο δεν είναι συνδεδεμένοι), βλέπουν όνειρα που σχετίζονται με παιχνίδια που παίζουν και με καταστάσεις που ζουν όντας εκεί,  σταδιακά γίνονται ευερέθιστα, χάνουν το ενδιαφέρον τους για κάθε σχέση που είναι εκτός του ηλεκτρονικού τους κόσμου κ.α.   (περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε εδώ). Και φυσικά δεν φταίει το μέσο. Ούτε λόγος να το δαιμονοποιήσουμε, εξαιτίας της ελκυστικότητας του. Το Internet προσφέρει απεριόριστες δυνατότητες για μάθηση, εκπαίδευση και ψυχαγωγία. Η ουσία βρίσκεται, στη διαφορά της χρήσης από την κατάχρηση.

Έχει σημασία να καταλάβουμε όλοι μας λοιπόν, πως είναι εύκολο κανείς να χάσει τον έλεγχο και είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε, πως στη χώρα μας υπάρχουν προγράμματα που αντιμετωπίζουν και αυτόν τον εθισμό, όπως το πρόγραμμα του «18 ‘Ανω». Η ψυχίατρος  Κατερίνα Μάτσα, επιστημονικά υπεύθυνη της μονάδας και εκδότρια του γνωστού επιστημονικού περιοδικού «Τετράδια ψυχιατρικής», δημοσίευσε στο τελευταίο τεύχος (Νο 108), ένα εξαιρετικό αφιέρωμα για το θέμα, που σας προτείνω να διαβάσετε για να καταλάβετε περισσότερα πράγματα. Στο άρθρο μάλιστα που υπογράφει η ίδια, εξηγεί το ρόλο της αλεξιθυμίας στους εθισμένους, αναφέρεται εκτενώς στο φαντασιακό τους έλλειμα, απαντά στο ερώτημα αν είναι σωστό ή όχι, να ιατρικοποιούμε το φαινόμενο, διαλύει τον μύθο της ‘κυβερνοκοινωνικότητας’ και τονίζει σαφέστατα ότι η εξάρτηση απ’ το Διαδίκτυο, αποτελεί  πολύπλοκο και πολυπαραγοντικό φαινόμενο. Εξίσου ενδιαφέρον, είναι και το άρθρο που αφορά τα μαζικά διαδικτακά παιχνίδια ρόλων (MMORPGs) κι ερευνά τις κρίσιμες διαστάσεις της σχέσης του παίκτη, με το «avatar» που χρησιμοποιεί.

Προφανώς, είναι δύσκολο όσα και να γράψω να καλύψω σε μια ανάρτηση, ένα τόσο τεράστιο θέμα. Ωστόσο, αξίζει να κάνω ιδιαίτερη μνεία στη δουλειά της Kimberly Young για την οποία μπορείτε να μάθετε περισσότερα εδώ και να διαβάσετε άρθρα της εδώ και να σας προτρέψω να κάνετε  το σχετικό test, απαντώντας με απόλυτη ειλικρίνεια, έτσι για να καταλάβετε μερικά πράγματα περισσότερα για τον τρόπο που χρησιμοποιείτε το Internet. Επίσης, ένα απ’ τα καλύτερα αφιερώματα στην ελληνική γλώσσα, σχετικό με όσα συζητάμε, θα βρείτε στο «Βήμα Ιδεών». Έχει σημασία τέλος, να εξηγήσω πως πλέον γίνεται λόγος και για διάφορα είδη κυβερνο-εθισμού, όπως το cybersex/cyberporn addiction, to online affairs, το online gaming,  το online gambling κ.α.

.

ΥΓ: Έτσι για την ιστορία,  κλείνοντας, μιας και αναφερόμαστε στο Διαδίκτυο, αξίζει να σκεφτείτε ότι ληστείες διαπράχθηκαν όταν κάποιοι χρήστες ανακοίνωσαν τις διακοπές τους (κι εύκολα όπως έδειξαν Ολλανδοί προγραμματιστές, μπορούν να γίνουν κι άλλες), ότι φόνοι διαπράχτηκαν όταν κάποιοι άλλαξαν το status τους στο Facebook, ότι πρόσφατα ένα νεαρό κορίτσι, κόρη γνωστού ηθοποιού κακοποιήθηκε εξ’ αιτίας μιας διαφωνίας που ξεκίνησε απ’ το Facebook, ένα άλλο στη Βρετανία έπεσε θύμα βιασμού και δολοφονήθηκε από κακοποιό που γνώρισε στο Facebook και να είστε περισσότερο προσεκτικοί , με τους ανθρώπους που δεν γνωρίζετε αλλά επικοινωνείτε μαζί τους, για οποιονδήποτε λόγο κι αν το κάνετε αυτό. Όπως δεν ανοίγουμε στον οποιονδήποτε την πόρτα του σπιτιού μας, έτσι δεν πρέπει ν΄ ανοίγουμε online και την καρδιά μας. Ποτέ δεν ξέρετε, ποιος αλήθεια κρύβεται πίσω από ένα ελκυστικό avatar.

.

*H φωτογραφία είναι από εδώ.

.
.

.